اصول زبان منظر و تأثير آن در هنجارهاي اجتماعي نحو فضاهاي جمعي مبتي بر تاثير متقابل انسان و عناصر محيطي

فضاهاي عمومي از اركان اصلي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و كالبدي در شهرها مي باشد، كه تعاملات اجتماعي را در درون خود نهفته دارد و بايد واجد ارزش هاي كيفي و بصري والا باشد. با توجه به افزايش جمعيت شهر نشين و به تبع آن ايجاد مشكلات در شهرها، و بي توجهي به فضاهاي شهري، علي الخصوص در شهرهاي بزرگ، باعث پديدار شدن يك رويكرد جديد بنام معماري منظر، گرديد. معماري منظر به رشد و تقويت منظر بصري در شهر و ايجاد حس مطلوب از مكان و هويت شهري كمك مي نمايد. زيرا شهر مانند يك تابلوي نقاشي بسيار زيبا، اثر يك هنرمند برجسته است كه تمام تفكرات جامعه را به نمايش مي گذارد و بستر شكل گيري ماهيت شهر را بوجود مي آورد. همانطور كه پيش تر در مورد مشكلات بوجود آمده از افزايش شهرنشيني، و به علت تجميع كاربران در سطحي محدود، بيان شد. براي ايجاد راهكاري جهت مقابله با اين معضلات، طرح بلند مرتبه سازي و شهرهاي عمودي در چند دهة اخير به شدت رواج يافته است كه تأثيراتي بر منظري شهري دارد، و طي بررسي هاي انجام گرفته، در جنبه هاي مختلف، تأثير ساختمان هاي بلند بر منظر شهري متوجه ابعاد مثبت و منفي زيادي شده ايم و جايگاه اين ابر سازه ها در منظر شهري را مورد بررسي قرار داده ايم. كه با توجه به قرارگيري اين ساختمانها در جهت درست و با توجه به ساختمان هاي اطراف، مي توان منظر شهري را بهبود بخشيد. اين نوشته حاضر درصدد است تا در جهت حفظ مناظر شهري و ايجاد دلبستگي و جلوگيري از نابودي منظر زيباي شهرها به تحقيق و بررسي بپردازد. و هدف اين مقاله، توجه بيشتر به منظر شهري و طراحي ساختمان هاي مرتفع مي باشد كه مي توانند در ديد منظر تأثير بسزايي داشته باشند. و در صورت در نظر گرفتن ويژگي هاي زمينه اي در ساختمان ها و بخصوص ساختمان هاي بلند، مي توان از منظر شهري مطلوبي برخوردار بود. آنچه در اين تحقيق مورد بررسي قرار مي گيرد، چگونگي رابطة منظر شهري با ابنية بلند مي باشد.