تأثير درخت كنار به‌عنوان يك انگاره‌ي بومي در طراحي منظر خيابان‌هاي شهري دزفول (نمونه موردي: خيابان دكتر علي شريعتي، دزفول)

كيفيت معابر و خيابان‌هاي شهري بخشي تأثيرگذار در ساماندهي الگوهاي هويتي، رفتاري و اجتماعي شهرها به شمار مي‌آيد به‌نحوي‌كه طراحان از ديرباز تاكنون به دنبال ارائه روش‌هايي در جهت طراحي متناسب با زمينه‌هاي هر بوم شهري بوده‌اند. ازاين‌رو هر عنصر از مصالح استفاده‌شده در جداره‌ها تا استفاده از گياهان و جدارهاي سبز هركدام مي‌تواند، به عنواني نمادي تأثيرگذار كه بر خواسته از يك بوم و فرهنگ است را در طراحي اين معابر و شريان‌هاي اصلي شهرها تأثيرگذار دانست. با توجه به موارد ذكرشده در اين مقاله با استفاده از منابع كتابخانه‌اي و مطالعات ميداني ومصاحبه ها سعي بر آن شده تا تأثير درخت (كنار) به‌عنوان يك نماد و عامل تأثيرگذار در شهر دزفول به‌عنوان يك پوشش گياهي كارآمد و مفيد در كيفيت طراحي معابر را موردبحث و بررسي قرارداد. حضور درخت كنار را مي‌توان يك انگاره‌ي بومي و ِيادآور سنت‌هاي گذشته و نمادي از هميشه‌سبز بودن به‌عنوان يك پوشش سايه‌انداز مناسب و همچنين به‌عنوان يك نماد معنوي كه پارچه‌هايي جهت برآورده شدن نذرها و نيازها به آن بسته مي‌شود و درنهايت با مقايسه‌ي طرح‌هاي موجود و طراحي‌هاي پيشنهادي اين نتيجه حاصل مي‌گردد كه حضور پوشش گياهي، نظير كنار علاوه بر آنكه تلفيقي از حضور طبيعت وزندگي انساني در بستر شهرها است. مي‌تواند جايگزيني مناسب براي پوشش‌هاي بتني و آجري در معابر شهري باشد و همچنين از آن به‌عنوان عنصري شاخص از طبيعت و بوم دزفول ياد مي‌شود.