انتخاب پوشش گياهي مناسب براي منظر راه در مناطق خشك كشور (براساس ضوابط طرح منظر راه‏هاي كشور و راهنماي طرح پوشش‌ گياهي)

پوشش گياهي راه از جمله عناصر مهم تشكيل‌دهندة منظر راه به‌شمار مي‌رود. طراحي مجموعه‌هاي گياهي مناسب براي واحدهاي اراضي پيرامون راه، روشي كارامد براي ارتقاء وضعيت منظر جاده‌هاست. از آن‌جايي‌كه بخش عمدة نواحي مركزي و جنوبي كشور را نواحي بياباني دربر گرفته‌اند، بررسي گونه‌هاي بومي سازگار با شرايط، نقش مهمي در بهبود وضعيت اكولوژيكي محدودة موردنظر ايفا مي‌كند. درواقع يكي از مهم‌ترين مسائل در مديريت منظر راه مناطق خشك و نيمه‌خشك، فراهم كردن اطلاعات در مورد گونه‌هاي كليدي، ويژگي‌ها و محدوده‌هاي مناسب براي كاشت است. هر گونة گياهي ارتباط تنگاتنگي با عوامل زنده و غيرزندة رويشگاه برقرار كرده و تغييرات هر يك از اين عوامل تأثير چشمگيري بر رشد و استقرار پوشش گياهي خواهد داشت. با شناخت عوامل محيطي مؤثر بر رشد و گسترش گونه‌ها و ميزان سازگاري گياهان مي‌توان براساس سرشت گونه‌هاي بومي نسبت به مديريت پوشش گياهي منظر راه اقدام كرد. در اين پژوهش ضمن بررسي مزاياي كاشت پوشش گياهي و آشنايي با ناحية رويشي موردنظر، با درنظر گرفتن ضوابط طرح منظر راه‌هاي كشور در رابطه با موضوع كاشت و نگهداري؛ به بررسي گونه‌هاي گياهي نظير Haloxylon، Amygdalus، Juniperus، Calligonum و ... پرداخته شده‌است.