بررسي پديدارشناسانه مفهوم مكان و تاثير آن بر تداوم هويت تاريخي گذرهاي شهري؛ نمونه موردي خيابان امام قزوين

گذرهاي شهري از جمله پركاربرد‌ترين فضاهاي شهري محسوب مي‌شوند كه با تكيه بر هويت و اهميت بر ماهيت اجتماعي خود ميتوانند در ارتقا كيفيت زندگي شهروندان موثر واقع شوند. در پاسخ به ابعاد مختلف هويتمندي راه‌هاي شهري، پژوهش حاضر در نظر دارد تا با رويكردي پديدارشناسانه به مفهوم مكان، تداوم هويت تاريخي را در منظر خيابان امام واقع در بافت تاريخي ‌شهر قزوين مورد مداقه قرار دهد تا بدين‌ترتيب پاسخ‌گوي هويتمندي اين فضاي شهري، در خوانش پديدارشناسانه، در گستره‌اي از موضوعات ذهني تا عيني باشد. در پژوهش حاضر فرض بر آن است كه تداوم هويت در منظر راه‌هاي تاريخي شهري مي‌تواند در ارتباط مستقيم با مفهوم مكان و مولفه‌هاي آن از منظر پديدارشناسي واقع شود. با نظر به فرضيه مطرح شده هدف پژوهش دستيابي به شاخص‌هاي مفهوم مكان در رابطه با هويت گذر تاريخي خيابان امام است. براين اساس روش تحقيق پژوهش حاضر از نوع كيفي، با رويكرد پديدارشناسانه به مكان و از نوع توصيفي تحليلي انتخاب شده‌است كه درصدد برقراري ارتباط ميان شاخص‌هاي به دست آمده با نمونه مورد مطالعه بر پايه بررسي و مشاهده مي‌باشد. طبق نتيجه به‌دست آمده براساس مولفه‌هاي منتج از چارچوب نظري پژوهش و انطباق آن با نمونه موردي، مي‌توان ارتباط تداوم هويت تاريخي گذر شهري با مفهوم اصيل مكان از منظر پديدارشناسي را در تجهيز و هماهنگي گذر شهري با طيفي از موضوعات ذهني و ادراكي، اجتماعي و فرهنگي، كاركردي و فيزيكي تلقي كرد كه در قالب نمونه مورد بررسي در پيوند با سرزندگي، تجربه غني فضايي، حفظ حيات اجتماعي، قرابت با حافظه و ذهنيت شهروندان از فضا و نيز هماهنگي كالبدي و معنايي منظر خيابان با زمينه قرارگيري خود، تداوم هويت گذر شهري مورد بررسي را تحقق بخشيده‌است.