اثر نانو ذره گرافن اكسايد بر روند تمايز سلول هاي بنيادي مزانشيمي انساني مشتق از مغزاستخوان به استئوبلاست

كاربرد بيوشيميايي مواد مبتني بر گرافن، از جمله تحويل مواد دارويي به سرعت در چند سال گذشته افزايش يافته است. گرافن با نيروي كشش ذاتي و ضريب يونگ، قويترين ماده شناخته شدهاي است كه داراي خواص منحصربه فردي چون ساختار دو بعدي مسطح، سطح مولكولي زياد، پايداري بالاي مكانيكي و شيميايي، سميت سلولي پايين و زيست سازگاري ميباشد. نظر به تحقيقات گستردهاي كه در مورد اثر گرافن اكسايد بر تكثير، تمايز، قدرت هدايت الكتريكي و نقش اسكفلدي شده است. در اين 12 ميكروگرم بر ميلي ليتر را بر تمايز سلولهاي بنيادي مزانشيمي مغزاستخوان / مطالعه بر آن شديم كه اثر گرافن اكسايد با دوز 8 انساني به استئوبلاست را با روش ايمونوسيتوشيمي ) از طريق بيان ماركر استخواني آلكالين فسفاتاز ( مورد مطالعه قرار دهيم. كشت داده شدند . گروه FBS % به همراه 13 DMEM پس از تهيه سلول بنيادي مزانشيمي پاساژسوم، سلولها در محيط اول به عنوان گروه كنترل حاوي سلول هاي بنيادي مزانشيمي مغزاستخوان انساني به همراه محيط كشت استئوژنيك، گروه دوم حاوي سلول هاي بنيادي مزانشيمي مغزاستخوان انساني به همراه محيط كشت استئوژنيك و نانو گرافن اكسايد و گروه سوم شامل محيط كشت عمومي به همراه گرافن اكسايد بودند كه به مدت 23 روز در شرايط كشت قرار داده شدند. محيط كشت هر دو روز تعويض ميشد. پس از 23 روز با استفاده از تكنيك ايمونوسيتوشيمي تمايز سلولها به سلولهاي استئوبلاست مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد در محيط حاوي گرافن اكسايد حتي بدون محيط تمايزي هم در مقايسه با گروه كنترل فرايند استئوژنز صورت گرفته و پروتئين آلكالين فسفاتاز كه يكي از ماركرهاي استئوبلاستي مي باشد، بيان شد. يافتههاي مطالعه حاضر حاكي از اين است كه گرافن اكسايد ضمن افزايش فرايند استخوانسازي در محيط استئوژنيك به تنهايي نيز توانايي القاي استخوانسازي را دارد. بنظر ميرسد شباهت ساختاري گرافن اكسايد و دگزامتازون )از تركيبات اصلي محيط كشت استئوژنيك( سبب شده كه در غياب محيط كشت استخواني نيز گرافن اكسايد بتواند پتانسيل القاي استخواني شدن را از خود نشان دهد. ممكن است گرافن اكسايد بتواند جايگزين فاكتورهاي تمايزي استخوان مانند دگزامتازون و بتا گليسرول فسفات باشد.