مطالعه ايمونوسيتوشيميايي اثر نانوذرات مگنتيك گرافن اكسايد بر بيان پروتئين هاي آلكالين فسفاتاز و استئوكلسين درسلول هاي استئوبلاستي تمايزيافته از سلول هاي بنيادي مزانشيمي انساني

مگنتيك گرافن اكسايدFe3O4) ) ويژگي هاي سطحي مناسب و شيمي فيزيك اختصاصي براي بررسي وسيع كاربردهاي متنوع از قبيل هايپرترميا، تصوير رزونانس مغناطيسي، ترميم بافت، انتقال دارو، مشاهدات زيستي و آناليزهاي زيستي دارد. توجه خاصي را در زمينه بيوتكنولوژي و پزشكي به دليل خواص مغناطيسي قوي و توكسيسيتي كم به خودش جلب كرده است، نظر به تحقيقات گسترده‌اي كه در مورد اثر مگنتيك گرافن اكسايد بر تكثير، تمايز، قدرت هدايت الكتريكي و نقش اسكفلدي شده است در اين مطالعه بر آن شديم كه اثر مگنتيك گرافن اكسايد با دوز 5/12ميكروگرم بر ميلي ليتر را بر تمايز سلول هاي بنيادي مزانشيمي مغزاستخوان انساني به استئوبلاست را با روش ايمونوسيتوشيمي ( از طريق بيان ماركرهاي استخواني آلكالين فسفاتاز و استئوكلسين) مورد مطالعه قرار دهيم. پس از تهيه سلول بنيادي مزانشيمي پاساژسوم، سلولها در محيط DMEM به همراه 10% FBS كشت داده شدند. گروه اول به عنوان گروه كنترل حاوي سلول هاي بنيادي مزانشيمي مغزاستخوان انساني به همراه محيط كشت استئوژنيك، گروه دوم حاوي سلول هاي بنيادي مزانشيمي مغزاستخوان انساني به همراه محيط كشت استئوژنيك و مگنتيك گرافن اكسايد و گروه سوم شامل محيط كشت عمومي به همراه مگنتيك گرافن اكسايد بودند كه به مدت 20 روز در شرايط كشت قرار داده شدند. محيط كشت هر دو روز تعويض مي شد. پس از 20 روز با استفاده از تكنيك ايمونوسيتوشيمي تمايز سلول ها به سلولهاي استئوبلاست مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد در محيط حاوي مگنتيك گرافن اكسايد حتي بدون محيط تمايزي هم در مقايسه با گروه كنترل فرايند استئوژنز صورت گرفته و پروتئين هاي آلكالين فسفاتاز و استئوكلسين كه از ماركرهاي استئوبلاستي هستند، بيان شدند. آلكالين فسفاتاز ماركري است كه تمايز استخواني را در مراحل اوليه مشخص مي كند و برخلاف آن كلسيم يك ماركري است كه تمايز نهايي را مشخص مي كند. يافته هاي مطالعه حاضر حاكي از اين است كه مگنتيك گرافن اكسايد ضمن افزايش فرايند استخوانسازي در محيط استئوژنيك به تنهايي نيز توانايي القاي استخوان سازي را دارد. بنظر مي رسد خاصيت مغناطيسي ايجاد شده به وسيله ي اين مگنتيك و شباهت ساختاري آن با دگزامتازون (از تركيبات اصلي محيط كشت استئوژنيك) سبب شده كه در غياب محيط كشت استخواني نيز مگنتيك گرافن اكسايد بتواند پتانسيل القاي استخواني شدن را از خود نشان دهد. ممكن است مگنتيك گرافن اكسايد بتواند جايگزين فاكتورهاي تمايزي استخوان مانند دگزامتازون و بتا گليسرول فسفات باشد.