بررسي جايگاه پياده راه هاي شهري در توسعه پايدار شهرها نمونه موردي(خيابان بوعلي سينا شهر همدان)

يكي از مشكلات عمده زندگي شهري بشر امروزي، سرسپردگي بيش از حد به حركت سواره و در نتيجه غفلت از حركت پياده و ساماندهي فضاهاي آن مي باشد . فضاها و عرصه هاي عمومي يكي از عناصر ضروري و اساسي زندگي روزمره شهري و مهم ترين بخش شهرها به شمار مي روند . پياده روي يكي از پايدارترين روشهاي حمل و نقل بوده و مي تواند از جنبه هاي مختلف كالبدي، اجتماعي، زيست محيطي، فرهنگي، اقتصادي و سياسي سبب توسعه پايدار شهرها گردد. همچنين، پياده را ه ها كه بستر اصلي حركت پياده هستند، در سطح شهرها همانند كانون هاي رشد عمل كرده و تاثير بسزايي در اصلاح و تحريك فضاهاي پيراموني خويش ايفا مي نمايند. پياده رفتن يكي از نيازهاي اساسي انسان است، كه اتومبيل هرگز آن را برآورده نمي سازد. اين در حالي است كه متاسفانه شواهد زيادي در دست است كه در كشور ما پياده روي حتي بعنوان روشي از حمل و نقل ناشناخته مانده است. در اين راستا محقق به بررسي مفهوم توسعه پايدار و حركت پياده پرداخته است و در نهايت نقش پياده راه ها (نمونه موردي:پياده راه خيابان بوعلي سينا شهر همدان) در توسعه پايدار شهرها و اصول پيشنهادي جهت ايجاد يك محدوده پياده مدار پايدار، تبيين گرديده است.