نقش منظر پارك ها و فضاي سبز عمومي در توسعه پايدار شهري

كاربري فضاي سبز عمومي شهري (پارك ها) را مي توان يكي از مهم ترين شاخص هاي توسعه پايدار دانست كه از سوي مديران شهري مورد توجه قرار مي گيرد. زندگي شهري به دليل تراكم كاري، فشارهاي روحي و رواني ناشي از ترافيك، سر و صدا و آلودگي هوا وضعيت نامناسب شهرها خستگي زيادي را براي ساكنان آن تحميل مي كند. آنچه كه در محيط شهري مي تواند بخشي از فضارهاي روحي و رواني شهروندان را كاهش دهد، فضاي سبز و محيط هاي تفريحي است كه بصورت پارك هاي عمومي در دسترس شهروندان قرار مي گيرد. هدف از اين پژوهش، بررسي نقش منظر پارك ها و فضاي سبز عمومي در توسعه پايدار شهري است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي است و اطلاعات به صورت كتابخانه اي- اسنادي جمع آوري شده است. نتايج نشان مي دهد احساساتي كه فضاي سبز، خصوصا پارك در ذهن مردم ايجاد مي كند، تاثير مستقيم بر تعادل رواني، راحتي، انقطاع روزمره گي داشته كه تمامي اين آثار به شدت در كيفيت زندگي مردم كه از اجزاي كليدي توسعه پايدار است، نقش دارند.