نقش تغييرات جهت گيري در پايداري زيست محيطي نمونه موردي: محله بين النهرين همدان

گسترش بي رويه، شتابان و ناموزون كالبدي شهرها يكي از عوامل اصلي، در تغييرات عمده در ساختار شهرها مي باشد. با ظهور تفكرات مدرنيته در غرب و علاقه مندي كشورهاي ديگر به اين جريان فكري باعث دگرگوني هايي زيادي در الگوهاي ساخت و همچنين شبكه معابر شهري كه منجر به ناپايداري محيطي و اقليمي بافت هاي محلات شده است. همدان جز اولين شهرهايي است كه در طي اين دوران تغييرات بسياري داشته و شكل شهر را دگرگون كرده است. همين تغيير ها باعث شده است تا شكل ساختمان ها، جهت گيري ها و بافت محلات تغيير كند. محله ي بين النهرين حول قديمي ترين محور همدان قرار گرفته است . محور بين النهرين به موازات خيابان بوعلي قرار گرفته و اتصال دهنده آرامگاه بوعلي و ميدان جهاد مي باشد. هدف از اين پروژه بررسي مورفولوژي بخشي از همدان به عنوان نمونه و نگاهي به جهت گيري ها و شكل ساختمان ها و الگوي شبكه معابر آن در گذر زمان است. براي اين منظور نقشه هاي شهر همدان در سال هاي مختلف را با روش بريتانيايي، فرانسوي و ايتاليايي بررسي نموديم و تغييرات در شبكه معابر و تغييرات مورفولوژي و هم چنين نمودارهاي خورشيدي و نرم افزار ecotect، climate consultant و revit را مورد تحليل قرار داديم. اين بررسي ها نشان داد كه معماري مدرن باعث دگرگوني فراوان در شكل و ساختار شهر و معماري شده است و برخي از محلات نمي توانند نور مناسب را دريافت نمايند و اين خود باعث اتلاف انرژي فراوان و عدم پايداري زيست محيطي شده است.