شهر هوشمند و شهر سبز پايدار

بعد از جنگ جهانى دوم الگويي كه براي رشد و توسعه شهرى بوجود آمد گسترش شهرها در سطح و الگوي پراكنش شهرى بوده است كه اين الگو سبب شده شهرها به صورت افقى توسعه يابند ، اين نوع گسترش پيامدهاى ناگوار زيادى را براى شهرها بوجود آورد.كه از جمله اين نوع پيامدهاي مي توان به خالي از جمعيت شدن بافت هاى دروني و قديمى شهرها و نابودى اين بافت ها، توسعه ى پراكنده و از بين رفتن زمين هاى كشاورزى و باغات،اختلال در روش هاي خدمات رسانى به دليل گسترش بى رويه ى و بي قواره شهر، مشكلات زيست محيطى و آلودگى هاى ناشى از استفاده بى رويه از خودروها و همچنين افزايش محدوده ى شهرها و نابودى مراكز طبيعى و... اشاره كرد. در واكنش به اثرات نامطلوب پديدۀ پراكندگي در كيفيت شهرها و زندگي شهري، تئوري «رشد هوشمند » ارائه گرديده است. اين تئوري بر بهره ¬برداري بهينه از اراضي داخل شهر تمركز دارد، نه بر استفاده بي رويه از مناطق حاشيه اي شهر. مشكلات عديده ا ى كه از رشد شهري به صورت گسترده متوجه شهرها شده، باعث شد كه مفهوم رشد هوشمند در سال هاى اخير گسترش فراواني يابد. از طرفي يكي ديكر از اركانهاي حياتي زندگي شهري كه زندگي بدون آن امكانپذير نيست قرباني شدن سرسبزي شهرها در زير چرخ هاي اين توسعه لودري بود . با توجه به نقش و اهميتي كه فضاهاي سبز در زندگي وپيشرفت شهرها دارند ، ازفضاي سبز به عنوان يكي از شاخص هاي توسعه پايدار ياد مي شود. وتاثيرات متنوع اين فضاها در سيستم شهري انكارناپذير است. مديريت و برنامه ريزي فضاي سبز شهري امروزه به يك موضوع مهم و ضروري در مديريت شهري تبديل شده است. و دستيابي به توسعه ي پايدار فضاي سبز شهري، نيازمند اتخاذ سياستها و روش هاي مديريتي كارآمد مي باشد. كه يكي از اين روش هاي مديريتي اتخاذ رويكرد مديريت يكپارچه شهري است كه منجر به كاهش اثرات منفي توسعه ي فضاي سبز و در نتيجه رسيدن به فضاي سبز پايدار شهري مي باشد.