مقايسه روشهاي بيزA و بيزB در برآورد اثرات نشانگرها

هدف از اين مطالعه برآورد اثرات نشانگرها در جمعيت مرجع با استفاده از روشهاي بيزA و بيزB و مقايسه اثرات برآوردي بود. براي رسيدن به اين هدف از شبيه سازي تصادفي استفاده و براي ايجاد عدم تعادل پيوستگي بين نشانگرها و QTL ها از رانش ژنتيكي استفاده شد. بدين صورت كه تعداد 100 فرد جمعيت پايه با تعداد 10 كروموزوم و 1000 نشانگر براي هر كروموزوم شبيه سازي شده و اين افراد به مدت 50 نسل با هم آميزش تصادفي داشتند. در اين مطالعه سه تعداد متفاوت 10، 50 و 500 عدد QTL به صورت تصادفي بر روي ژنوم قرار گرفتند. سپس در نسل 50 تعداد افراد به 1000 فرد افزايش يافت و براي اين افراديك صفت با توارث پذيري 6 /0 شبيه سازي شد. سپس در اين جمعيت اثرات نشانگرها با استفاده از يكي از روشهاي بيزA و بيزB برآورد گرديده و با هم مقايسه شدند. نتايج نشان داد كه روش بيزB نسبت به بيزA تعداد كمتري نشانگر داراي اثر برآورد مي كند، ولي اندازه اثرات نشانگرها در اين روش بزرگتر بود. در هر دو روش اثرات برآوردي نشانگرهاي نزديكQTL ها با اندازه واقعي اثرات QTL تناسبي نداشت و اثرات برآوردي يا بزرگتر و يا كوچكتر از اثرات QTLهاي نزديك نشانگرها بودند.