شماره ركورد كنفرانس :
4312
عنوان مقاله :
بررسي خاستگاه اهلي‌سازي گونه گاوميش آبي (Bubalus bubalis) در آسيا بر اساس مطالعات ژنتيكي
پديدآورندگان :
الماسيه كامران almasieh@ramin.ac.ir استاديار گروه مرتع و آبخيزداري- دانشگاه كشاورزي و منابع طبيعي رامين خوزستان، ملاثاني , طاطار احمد استاديار گروه علوم دامي - دانشگاه كشاورزي و منابع طبيعي رامين خوزستان، ملاثاني
كليدواژه :
اهلي سازي , گاوميش رودخانه‌اي , گاوميش باتلاقي , مطالعات ژنتيكي , آسيا
عنوان كنفرانس :
سومين همايش ملي گاوميش ايران
چكيده فارسي :
اهلي‌سازي فرآيند پايداري است كه در گروهي از موجودات زنده يك گونه طي چندين نسل رخ مي‌دهد و طي آن، اين موجودات زنده به بودن با انسان سازگاري پيدا مي‌كنند. گونه گاوميش آبي وحشي كه به نام بوفالوي آسيايي نيز شناخته مي‌شود جد گونه گاوميش آبي اهلي بوده كه در زيستگاه‌هاي طبيعي خود در معرض انقراض قرار دارد. اين بررسي بر اساس پژوهش‌هاي انجام شده بر پايه مطالعات ژنتيكي در مورد خاستگاه مكاني و زماني گونه گاوميش آبي صورت گرفت. گونه گاوميش آبي اهلي بر اساس خصوصيات ريختي و معيارهاي رفتاري در دو زيرگونه گاوميش باتلاقي و گاوميش رودخانه‌اي قرار مي‌گيرد كه بر اساس مطالعات ژنتيكي، گاوميش باتلاقي داراي 48 كروموزوم و گاوميش رودخانه‌اي داراي 50 كروموزوم است. بررسي مطالعات اخيركه بر پايه مدارك ژنتيكي صورت گرفته است نشان داد كه خاستگاه اهلي‌سازي گاوميش رودخانه‌اي، شبه قاره هند و در حدود 3900 تا 4600 سال پيش تشخيص داده شده است، اما در مورد خاستگاه مكاني اهلي‌سازي گاوميش باتلاقي بر سر دو كشور چين يا هند اختلاف نظر وجود دارد. خاستگاه زماني اهلي‌سازي گاوميش باتلاقي حدود 2500 تا 3000 سال پيش عنوان شده است.
