تاريخ آئينه عبرت

The History , mirror of edification

عبرت آموزي از تاريخ يكي از تاثيرگذارترين روش هاي تربيتي است. حكايات زيادي از قرآن نشان بهره گيري از شيوه هاي عبرت آموزي است. بسياري از كتاب هاي تاريخي به منظور عبرت گرفتن از تاريخ به رشته تحرير در آمده اند . سنگ مزار كوروش و تابوت جنازه داريوش سوم و اسكندر مقدوني و خسرو پرويز نه فقط مايه عبرت بلكه مايه الهام مورخ نيز هست. اگر دفتر تاريخ را ورق بزنيم و درباره شاهان بزرگي چون خشايارشا، اسكندر، خسرو پرويز، تيمور و نادر به انديشه بپردازيم در مي يابيم كه هيچ چيز مثل استبداد بناي قدرت ها را متزلزل نمي كند. بازيگران عمده تاريخ آخرين كساني هستند كه اين پيام خاموش تاريخ را - عبرت آموزي – مي شنوند و آنگاه كه هم مي شنوند خيلي دير است. تاريخ به فرمانروايان خودكامه خاطر نشان مي كند كه پايان راه، را از من بپرس كه براي من هيچ راه ناشناخته شده اي نيست، همه راه ها به من ختم مي شود.