اقتباسات و بهره وري هاي مؤلّف سمط العلي از صاحب نفثه المصدور

كتاب سمط العلي للحضره العليا كه معروفترين و مهمّ ترين اثر ناصرالدّين منشي كرماني است، دراوايل قرن هشتم (سال 716 ه.ق) و به نثر فنّي متمايل به مصنوع نگاشته شده است. موضوع اين كتاب، تاريخ حاكمان قراختايي كرمان است. حكومتي كه براق حاجب همزمان با آشفتگي كار خوارزمشاهيان و تقريبا همزمان با حمله مغول در كرمان بنيان نهاد. ناصرالدّين منشي كه در آغازكار خويش سمت رياست ديوان رسايل در دربار پادشاه خاتون را بر عهده داشته است، خود شخصاً شاهد برخي وقايع بوده و اين موضوع، اثر تاريخي او را از حيث صحّت مطالب در جايگاه برجسته اي قرار مي دهد. شهاب الدّين محمد خُرَندِزي نَسَوي، منشي جلال الدّين خوارزمشاه، نفثه المصدور را در شرح ايّام بلاتكليفي و دربه_دري در پي حمله و هجوم مغول به ايران و دور افتادن خود از سلطان جلال الدّين نوشته است. تاريخ تأليف نفثه المصدور تقريبا هشتاد و سه سال پيش از تأليف كتاب سمط العلي للحظره العليا است. اگر چه به نظر مي آيد كه ناصرالدّين منشي كرماني درشيوه ي تأليف سمط العلي از ترجمه ي تاريخ يميني متأثّر بوده است ولي تأثير وي در بكارگيري برخي عبارات و جملات نفثه المصدور و نيز اقتباس از آن به چشم مي خورد. اين مقاله در پي بررسي ميزان تأثير پذيري و اقتباسات ناصرالدّين منشي كرماني مؤلّف سمط العلي از شهاب-الدّين محمد زيدري نسوي است.