بررسي تطبيقي تحليلي آثار استاد غياث الدين محمد نقاش(استاد محمد سياه قلم)براساس كتاب زبده التواريخ

سده¬‌هاي هفتم تا نهم هجري، يعني از ورود مغولان تا اواخر حكومت تيموريان و آق‌قويونلوها، دوراني حساس و تاثيرگذار در تاريخ ايران است. متاسفانه اين دورۀ مهم در مقايسه با دوران پس از خود، به‌ويژه عصر صفويه و قاجاريه كمتر مورد اقبال پژوهشگران قرار گرفته است، به همين دليل چاپ و انتشار هر اثر مرتبط با حوزۀ تاريخ در اين محدودۀ زماني مي¬تواند اهميت بسيار داشته باشد. در اين مقاله با فرض به اين مطلب كه غياث الدين محمد نقاش همان استاد محمد سياه قلم مي باشد، به تطبيق و تحليل مرقعات موجود در موزه توپقاپي سراي استامبول(به رقم استاد محمد سياه قلم) و سفرنامه مكتوب غياث الدين محمد نقاش كه در كتاب زبده التواريخ درج شده را مورد بررسي قرار داده است. با استفاده از روش تاريخي تحليلي ، با مراجعه به كتاب مذكور و مقايسه نقاشي هاي مشهور و منسوب به آثار استاد محمد سياه قلم به تطبيق و تحليل گزارش هاي غياث الدين از ايلچيان و نقاشي هاي موجود پرداخته است.در پايان به يك ارتباط بسيار نزديك درموضوعات مورد بحث در سفرنامه غياث الدين و همچنين فضاسازي هاي موجود در متن و شخصيت پردازي نقاشي ها، و همچنين در استنباط روايت نقاشي هاي محمد سياه قلم و متن روايت سفر غياث الدين رسيده است، كه اين ارتباط بي شك همان گرته برداري و نگاه غياث الدين به عنوان يك نقاش از آنچه در سرزمين چين ديده، مي باشد.