بررسي عناصر داستان در تاريخ بيهقي

كتاب تاريخ بيهقي يكي از مشهورترين آثار منثور زبان فارسي و در زمره معتبرترين و مهم ترين كتب تاريخي ماست. بيهقي با مهارت و بهره گيري از هنر نويسندگي و درك هدف و هويت تاريخ، حوادث و رويدادهاي عصر خويش را به دقت و با رعايت اصل امانتداري و بدون تحريف حقايق، به شيوه روايت داستاني به رشته تحرير كشيده است. بيهقي روايت هاي در خويش، عناصر و جنبه هاي داستاني را با هوشمندي و آگاهي خاصي به كار گرفته است. او در شرح وقايع، فضايي داستان گونه ترسيم مي كند و به همين سبب عناصر داستان به خوبي در آن به چشم مي آيد. با آن كه بيهقي داستان نويس نيست و قصد داستان نويسي نداشته است، بلكه مورخي است كه كوشيده تا به آنچه يكبار شنيده قناعت نكند، بلكه روايت هاي مختلف پيرامون آن را بشنود، همه زواياي ماجرا را ببيند و پس از صحت و سقم آنها، به شيوه اي دقيق به نگارش درآورد. و به همين جهت بخش هايي از آن به رمان هاي امروزي شباهت دارد و مي توان بسياري از عناصر داستان نويسي مدرن را در آن نشان داد. هدف اين تحقيق روشن كردن يكي از جنبه‌هاي بسيار متنوّع داستان، يعني عناصر داستان در تاريخ بيهقي است. بدين‏ منظور مصاديق آن از تاريخ بيهقي استخراج شده‏است. روش تحقيق در ااين مقاله، توصيفي - تحليلي است و اين شيوه فن تحليل بر مبناي سند كاوي از منابع كتابخانه اي انجام گرفته است.