بررسي عناصر موسيقايي تاريخ بيهقي

تاريخ بيهقي از جمله متون يگانه زبان فارسي است كه به دليل آميختگي ذاتيش با موسيقي، تقليدناپذير و تكرار ناشدني باقي مانده اس نقش برجسته موسيقي در توليد اثري همچون تاريخ بيهقي، گرچه محصول تلفيق مولفه هاي بسيار است، انكار ناپذير مي باشد. آهنگ و موسيقي، بخش جدا ناپذير ادبيات است كه هم رابطه مستقيم با انسجام آثار ادبي دارد و هم مي تواند ملاك و معيار تعيين هنري بودن اين آثار قرار گيرد. از اين رو بررسي عناصر عناصر موسيقايي در آثار برجسته ادبي، امري ضروري مي نمايد. موزونيت تاريخ بيهقي بسته به سجع و آرايه هاي لفظي و معنوي نيست، اگر چه در مواردي از آن ها نيز بهره مي برد، بلكه بيش تر به واسطه موسيقي واژگان و پيوند آن با سازمان كلام اوست. كشف امكانات مختلف زباني در نثر بيهقي موجب دست يابي او به موسيقي و آهنگ فخيمي شده كه نثرش را نثري آهنگين و گوش نواز كرده است . اين مقاله، تاريخ بيهقي را به روش تحليلي از اين منظر مورد بازكاوي قرار مي دهد اين پژوهش، برآن است تا ظرفيت هاي موسيقايي را با تعمقي در نثر تاريخ بيهقي به روش تحليلي مورد بررسي قرار دهد و به اين نتيجه مي رسد كه موسيقي دروني نثر در كنار شكل ويژه روايت، دليل اصلي ارتقاء تاريخ بيهقي از نثر علمي – تاريخي به نثري هنري – ادبي است.