بررسي مختصّات سبكي و اصطلاحات زباني تذكرة «جادّة العاشقين»

تذكرة «جادّة العاشقين» يكي از تذكره هاي صوفيانة ارزشمند امّا گمنامِ اواخر عصر تيموري و اوايل عهد صفوي است. اين تذكره به لحاظ محتوا و خط سير فكري نويسنده اش، اثري صوفيانه متعلّق به مكتب تصوّف خراسانِ بزرگ مي باشد. صاحب و نويسندة تذكره كه برخاسته از ديار خوارزم است، اين تذكره را به سبك خاصّ آن خطّه از ايرانِ كهن نگاشته و برخي واژگان، تراكيب و اصطلاحات ويژة ولايت خود را به كار برده است. مقالة حاضر ضمن بررسي مختصّات سبكي و شيوة نگارش متن تذكره «جادّة العاشقين»، سعي بر اين دارد كه برخي الفاظ، تراكيب و اصطلاحات موجود در متن آن تذكره را كه متأثّر از گويشِ رايجِ مردمان آن سامان در عصر مؤلّف بوده و بر ذهن و زبان او خطور يافته است، را تبيين نمايد. بنابراين، نوشتارِ پيش¬رو با هدفِ شناساندنِ سبك نگارش تذكرة «جادّة العاشقين»، حدود و كيفيت كاربرد گويش خوارزمي و اصطلاحات زباني رايج در آن خطّه از سرزمين ايران كهن را در متن تذكرة مذكور مورد بررسي و تحليل قرار مي دهد.