جستاري بر قرآن خطّي مجموعه ي شيخ صفي الدّين اردبيلي

در مجموعه ي موزه هاي شيخ صفي الدّين اردبيلي قرآن هاي خطّي متعدّدي وجود دارد امّا يكي از قرآن ها از لحاظ زيبايي و تنوّع در كتابت داراي ارزش فراواني است. اندازه ي اين نسخه نسبت به بقيه ي نسخه ها كمي بزرگتر بوده و همچنين از نظر نوع خوشنويسي با ساير نسخه ها متفاوت است. در كتابت اين قرآن از خطوط محقّق، ريحاني، ثلث و كوفي تزييني مورّق استفاده گرديده است. به خاطر اهميّت نسخه هاي خطّي و آثار ميراث فرهنگي بررسي اين آثار ضروري مي نمايد. دراين مقاله سعي بر اين است كه به بررسي و معرّفي قرآن مزبور از مجموعه ي جهاني شيخ صفي الدّين اردبيلي، به روش تحليلي – كتابخانه اي پرداخته شود. اين قرآن به صورت سي پاره (سي جزو) و در قطع رحلي نگارش و تهيه شده است. در تزيينات و تذهيب اين قرآن از نقوش اسليمي و خطايي استفاده شده و همچنين در صفحات افتتاح، نشان ها و گل آيه هاي ديگر صفحات، رنگ هاي اصيل هنرهاي اسلامي و ايراني به كار گرفته شده است. رنگ تزيينات در صفحات افتتاح هر جزو با نوع رنگ آميزي ديگر جزوات متفاوت است. برخلاف ساير قرآن ها كه عموماً به خطّ نسخ ايراني است در اين قرآن، خطّ پايه، ريحان است كه در مواقعي با خطّ نسخ آميخته شده و در اين مقاله با عنوان خطّ ريحاني معرّفي مي شود.