دلالت‌هاي تكرار و موسيقي دروني حاصل از آن در اشعار مظفر النواب

مظفر النواب شاعر متعهد معاصر عراقي و يكي از پيشتازان اشعار سياسي در ادبيات معاصر عرب به شمار مي‌آيد. وي زبان شعري را چونان سلاحي براي رسوا كردن حكومت‌هاي عربي به كار مي‌گيرد. اين پژوهش، با تكيه بر شيوه وصفي تحليلي، بر آن است كه موسيقي دروني حاصل از تكرار و دلالت‌هاي آن را در زبان شعري مظفر النواب بررسي نمايد. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه شعر نواب از موسيقي دروني تكرار سرشار است. اين موسيقي در كنار موسيقي بيروني اشعار وي، زيبايي‌هاي موسيقي ايجاد مي‌كند كه حاصل تكرار آواها، واژگان، ساختارها و عبارت‌هايي هستند كه معمولاً در مقطعي شعري كوتاه، به شكلي متراكم تكرار شده و بر زيبايي نغمه‌هاي شعري نواب افزوده‌اند. بيشترين آوايي كه در شعر وي تكرار شده، واج‌آرايي حرف (س) است، قصد نواب از تكرار واژگان در شعرش، تأكيد و تمركز روي اين واژگان در جهت انتقال مقاصد شعري‌اش است. همچنين، عمده‌ترين سبب تكرار عبارت‌ها و جملات در شعر وي، تأكيد و تمركز روي مفاهيم آن‌ها و نهادينه‌سازي اين عبارات در ذهن خواننده است. چنان كه وي گاهي براي ايجاد موسيقي دروني در شعر خود و غني‌سازي جنبه ادبي آن و نيز ارتباط بهتر خواننده با اشعار وي در جهت جذب مخاطبانش، از تكرار ساختار نحوي در شعر خود بهره جسته است.