مطالعه تطبيقي متون تاريخي ادبي شاعران زن با شاعران مرد

ادبيات فارسي حضور زنان را چه گونه در خود پذيرفته است؟ زنان چه فعاليت و تأثيري در ادب پارسي داشته‌اند؟ و تأثير زنان در پايه‌گذاري، پيشرفت و دگرگوني هاي شعر معاصر فارسي، ( مهم ترين جلوه ي ادبي زبان فارسي) چگونه بوده است؟با يك ديد كلي، پس از ناصرالدين شاه قاجار دگرگوني هاي چشمگيري در موقعيت و عملكرد زنان ايران پديد آمد، به گونه اي كه هم‌اكنون زن ايراني امتيازهاي چشمگيري به دست آورده و از اعتبار و موقعيتي بسيار ممتازتر از گذشته برخوردار شده است و تقريبا همدوش و همراه مرد ايراني در مراكز علمي، فرهنگي، هنري، اقتصادي، سياسي و حتي گاه نظامي حضوري فعال دارد. دخالت زنان و تأثير آنان در آراستن صحنه‌ها و ايجاد حوادث داستان هاي عاميانه در دوران هاي گوناگون به يك پايه نيست. در روزگاري كه زنان در كارهاي اجتماعي شركت مي‌جستند و در زندگي روزمره دخالتي قوي و فعالانه داشتند، طبعا در داستان ها اهميت بيش تري مي‌يافتند و در هر دوره اي كه زنان به پشت پرده ي‌ انزوا رانده مي‌شدند و از دخالت در كارهاي اجتماعي باز مي‌مانند، از اهميت و تأثير آنان كاسته مي‌شد. زنان در حوزه ي داستان‌نويسي حضور چشمگيري نداشته‌اند، مگر در زمان معاصر، بنابراين تأثير اصلي و بزرگ زنان در ادبيات بيش تر در عرصه ي شعر بوده است.در اين مقاله با بررسي شعر زنان (پروين اعتصامي، فروغ فرخزاد، طاهره صفارزاده) كه هر كدام تقريبا به دوره‌اي از دگرگوني هاي اجتماعي ايران تعلق دارند، به وجوه افتراق و اشتراك آنان با شعر مردان معاصرشان (محمدتقي بهار، سهراب سپهري، علي موسوي‌گرمارودي) پرداخته و از بررسي اين مقايسه به سطح فكري شعر شاعران مرد مي‌پردازيم. به عبارتي تفاوت شعر زن با شعر مرد (كه آيا احساسات ويژه اي مثلا احساسات ملي‌گرايانه، مذهبي، اعتقادي و ... دارد. خوش‌بين است يا بدبين، تلقي او نسبت به مسايلي مانند مرگ، زندگي، عشق، صلح و جنگ ...) چه گونه است؟ آيا اثر او درونگرا و ذهني است يا برونگرا و عيني، با بيرون و سطح پديده‌ها تماس دارد يا به درون و عمق پرداخته است؟ فردگرا است يا عشق‌گرا ...