شماره ركورد كنفرانس :
4315
عنوان مقاله :
مينيماليسم و نشانههاي آن در حكايات سعدي
پديدآورندگان :
غفوريان مريم ghaforyanm@yahoo.com دانشجوي دكتري زبان و ادبيات فارسي (گرايش عرفاني)، دانشگاه بين المللي امام خميني (ره)
كليدواژه :
سعدي , مينيماليسم , بوستان , گلستان , طنز , واقعگرايي
عنوان كنفرانس :
چهارمين همايش ملي متن پژوهي ادبي
چكيده فارسي :
مينيماليسم، جنبشي است كه حدود نيم قرن پيش تحت تأثير عواملي چون عصر فراصنعتي، جنگل و ... شكل گرفت و همانند ديگر پديدهها در زمينههاي مختلف و از جمله هنر نيز اثر گذاشت. گرايش به اختصار در ادبيات داستاني، به صورت كوتاه، داستانك و داستان مينيمال تجلي پيدا كرده است. داستان مينيمال بهعنوان تازهترين نوع داستاني ويژگيهايي دارد كه برخي از آن ها را در گونههاي روايي موجود در ادبيات كلاسيك فارسي ميتوان يافت. در اين ميان تعدادي از حكايت هاي سعدي در بوستان و گلستان، ضمن تفاوت هايي كه ميان اين دو نوع ديده مي شود، برخي از ويژگيهاي داستان مينيمال را دارند. ايجاز بيش از حد، مستند سازي، گفتگو، محدوديت شخصيتها، محدوديت زمان و مكان، سادگي زمان و مكان، واقع گرايي، بهرهمندي از درونمايه جذاب طنز، برجستگي برخي عناصر داستان، تماميت و كمال و همانند اينها از جمله مواردي شباهتي است كه در اين پژوهش درباره آن بحث شده است.
در كنار اين مشابهتها مواردي افتراق چون صراحت سعدي در بيان پيام اخلاقي و عدم صراحت داستان هاي مينيمال، تفاوت در شخصيتپردازي و قالب داستان از لحاظ نظم و نثر، همچنين تفاوت در ابتكاري بودن يا نبودن و مواردي ديگر از اين قبيل در ميان آن ها وجود دارد كه در اينجا مجال بحث نيست.