استفاده از ضايعات صنعت مرغداري در توليد ژلاتين( فرآورده غذايي با ارزش افزوده )

در ميان هيدروكلوئيدهايي كه امروزه درموادغذايي استفاده مي شوند يكي از بيشترين موارد مصرف مربوط به ژلاتين مي باشد. ميزان استفاده از ژلاتين در صنايع غذايي بيشتر از هر هيدروكلوئيد ژل دهنده ي ديگري است و مواد اوليه آن به وفور در دسترس بوده و هزينه توليد آن به طور نسبي پايين مي باشد. اين مزيت هاي ژلاتين، باعث كشف ژلاتين از گونه هاي متفاوت و بهينه سازي شرايط استخراج آن شده است. تحقيقات اخير نشان مي دهند كه ظرفيت سالانه ي ژلاتين جهان تقريبا برابر 326000 تن مي باشد. فراوان ترين منابع ژلاتين، پوست خوك، پوست گاو و استخوان آن ها مي باشد اما استفاده صنعتي از كلاژن يا ژلاتيني كه از گونه هاي غير پستانداري به دست آمده اند افزايش يافته است. كاربرد دارويي،غذايي و آرايشي و عكس برداري ژلاتين، عمدتا بر اساس خواص تشكيل ژل است . استفاده بهينه از ضايعات مرغ، اين باقيمانده كم ارزش جهت توليد ژلاتين با توجه به اينكه ضايعات مرغ به عنوان ضايعات هدررفته و مورد بهره برداري قرار نمي گيرد و در ضمن با توجه به فرآواني، ارزاني در تمام طول سال قابل دسترسي مي باشد