كاربرد سيال فوق بحراني در استخراج عصاره هاي آنتي اكسيداني

آنتي اكسيدان ها موادي هستند كه با كاهش سرعت اكسيداسيون مشخصاً دوره اكسيداسيون كند را افزايش مي دهند. اين مواد در صنعت به طور معمول به صورت سنتزي تهيه و مصرف مي شوند. به منظور جايگزين كردن آنتي اكسيدان هاي طبيعي به جاي سنتتيك محققان به استخراج تركيبات فنلي از منابع گياهي روي آوردند كه امروز جهت استخراج تركيبات فنلي از روش هاي نوين استخراج استفاده مي شود تا مشكلات حاصل از روش هاي قديمي استخراج از قبيل زمان استخراج طولاني، تخريب تركيبات فنلي كاهش يابد. تكنيك استخراج فوق بحراني با كاربرد سيال در دما و فشار بالاتر از نقطه بحراني انجام مي شود. نكته مهم در اين فرآيند امكان تغيير دانسيته سيال با تغيير دما و فشار، و در نتيجه تغيير قدرت حل كنندگي سيال و قابليت جداسازي اجزاي درون عصاره از هم است. دي اكسيد كربن به علت دماي پائين بحراني (۱/ ۳۱ درجه سانتي گراد) و فشار پائين بحراني (۹/ ۷۲ اتمسفر)، متداولترين سيال مورد استفاده براي استخراج فوق بحراني محصولات طبيعي براي مواد غذايي و دارويي است اما به علت غيرقطبي بودن دي اكسيد كربن توانايي كمي در استخراج تركيبات قطبي دارد، بنابراين از كمك حلال قطبي مانند اتانول استفاده مي شود. از مزاياي اين تكنيك انتخاب پذيري و بازده بالاتر، زمان كمتر فرآيند، عدم استفاده از حلال هاي آلي سمي و استفاده از حلال هاي ايمني، ارزان و در دسترس، خلوص بالاتر محصول و امكان همراهي مستقيم با تكنيك هاي تجزيه اي كروماتوگرافي است. اين مقاله مروري بر كاربرد سيال فوق بحراني در استخراج عصاره هاي گياهي مي باشد.