بررسي ارتباط ژنتيكي وكاني شناسي عناصر تشكيل دهنده تپه هاي ماسه اي (شرق دشت سيستان)

مناطق خشك و نیمه خشك جهان در عرضهاي 20 تا 45 درجه شمالی و جنوبی واقع شده اند ،كشور ایران نیز در این منطقه واقع شده كه به كمربند جهانی فرسایش موسوم است. شناسائی این مناطق به عنوان اصولی ترین و بنیادي ترین كار محسوب می شود .دشت سیستان با 8117 كیلومتر مربع وسعت ، در شرق ایران قرار گرفته است و داراي اقلیمی نامساعد وخشك می باشد كه طوفانهاي شن و ماسه و حركت تپه هاي ماسه اي از عوامل تهدید كننده آن محسوب می شود وقوع خشكسالی در منطقه سیستان و به تبع آن كاهش پوشش گیاهی و خشك شدن دریاچه هامون و همچنین وجود بادهاي 120 روزه ، شرایط مناسبی جهت فرسایش بادي و وقوع طوفانهاي گرد وخاك فراهم آورده است در این مناطق رخساره هاي فرسایش بادي بارخان ، بارخانوئید و بارخوان هاي عرضی وجود دارند . بررسی هاي بعمل آمده شامل مراحل جمع آوري اطلاعات محلی از فرسایش بادي، بررسی و مقایسه عكسهاي هوائی و تصاویر ماهواره اي مربوط به دوره هاي مختلف زمانی ،بررسی مورفولوژي عمومی ، تعیین واحد تپه هاي ماسه اي و بررسی خصوصیات باد هاي فرساینده منطقه و نمونه برداري از رخساره ها و انجام آزمایشات گرانولومتري مورفوسكوپكی و كانی شناسی می باشد (با استفاده از اطلاعات گرانولومتري سرعت آستانه فرسایش هر یك از رخسارها تعیین شد ) . در این مقاله سعی بر این خواهد بود كه با مطالعه ژئومورفولوژي ونمونه برداري و دانه بندي عناصر تپه هاي ماسه اي هر یك از رخساره ها با تاكید بر مورفودینامیك محیطهاي بادي با استفاده از عكسهاي هوائی و تصاویر ماهواره اي و عملیات صحرائی رخساره هاي ژئومورفولوژي بررسی گردند .