ضرورت پرداختن به اقتصاد مقاومتي با تاكيد بر عقيم ماندن توسعه تاريخي ايران

چنين به نظر ميرسد كه بيشتر انديشمندان، ريشه ها و واژه هاي اقتصاد مقاومتي را در صرفا دهه هاي معاصر رصد مي كنند.اما اگر فلش بكي به عقب داشته باشيم، متوجه مي شويم كه اجراي قواعد اقتصاد مقاومتي و عمل به قواعد ان، در واقع يك پروسه و بدنبال ان يك پروژه تاريخي است. اگر در مواقعي پروسه اقتصاد مقاومتي به عنوان يك موضوع نو و يك راهكار جديد، جهت برون رفت از خطرها در كشور ما نقل محافل شده است، شايد به نوعي الزامات و صرفا بحث تحريم ها، نظير مباحث هسته اي و نتايج ناشي از ايران هراسي و دوري جستن شركتها و برندهاي توليدي دنيا از معامله با ايران و چنين مباحثي نيست، بلكه اقتصاد مقاومتي را مي توان به لحاظ تاريخي و از مسير پرداختن به توسعه تاريخي ايران پيمود. انديشمندان متعددي در خصوص عدم توسعه نيافتگي تاريخ ايران قلم فرسايي كرده اند، اما انچه امروز در اين مقال بدان پرداخته خواهد شد، الزام و توجه به پروسه اقتصاد مقاومتي با تاكيد بر بررسي پروسه توسعه در طول تاريخ ايران است.به زعم نگارنده ان الزامي كه امروز ضرورت ان را پيدا كرده است كه در خصوص اقتصاد مقاومتي گفتمان شود، مباحث يك شبه مطرح شده مانند مباحث هسته اي و تحريم هاي صرف نيست، بلكه اين ضرورت يك رشته دراز و دنباله داري است كه اگر مورد مداقه و توجه قرارگيرد، ريشه هاي ان در ازمنه هاي تاريخي و در قالب مسير و پروسه پيشينه تاريخي توسعه بيشتر قابل رصد است.