برنامهريزي نيروي انساني: مروري بر مفاهيم و پيامدهاي آن در سازمان

امروزه تلاش براى بهبود و استفاده مؤثر و كارآمد از منابع گوناگونى چون نيروى كار، سرمايه، مواد، انرژى و اطلاعات هدف تمامى مديران سازمانهاى اقتصادى و واحدهاى توليدى صنعتى و مؤسسات خدماتى است. منابع انساني با ارزشترين عامل توليد و مهمترين سرمايه هر سازمان محسوب ميشوند. منابع انساني به عنوان يك مهره كليدي نقش بسيار مهمي در صعود و يا سقوط سازمان ايفا ميكند. اين يك امر واضح است كه هر سازماني به كاركنان خود وابسته است و كاركنان پايه و اساس سازمان هستند. لذا در شرايط كنوني سازمانهايي موفقتر هستند كه بتوانند از اين منابع و عوامل حياتي خود به بهترين شكل استفاده كنند. بنابراين رشد و توسعهي نيروي انساني، افزايش مهارت، خلاقيت و دانش نيروي كار در تمام سطوح سازمان، براي مديران يك اولويت راهبردي به شمار ميرود. لذا در همه سازمانها نيروي انساني از ساير مولفههاي سازماني از اهميت بيشتري برخوردار است. اهميت نيروي انساني تا حدي است كه برخي صاحبنظران بر اين عقيده هستند كه آنچه در نهايت روند توسعه اقتصادي و اجتماعي يك كشور را تعيين ميكند، منابع انساني آن كشور است، نه سرمايه و يا منابع مادي ديگر. بنابراين بدون ترديد شرط بقا و تداوم حيات هر سازماني در دنياي پر رقابت كنوني توسعه نيروي انساني است و اين امر نيز مستلزم رعايت اصول و شيوههاي صحيح و علمي انجام كارها است كه سازمانها در محيط رقابتي محكوم به تمركز و اجراي آن ميباشند. يكي از عواملي كه ميتواند باعث توسعه منابع انساني در سازمانها شود، برنامهريزي نيروي انساني ميباشد. بنابراين در اين پژوهش، به دنبال بررسي اهميت منابع انساني در سازمانها ميباشد و به تبع آن به بحث درباره برنامهريزي نيروي انساني كه يكي از مباحث بسيار مهم در حوزه منابع انساني است ميپردازد.