بررسي تاثير ميزان آب مورد نياز براي ايجاد كارائي در خمير سيمان، ملات و بتن

سوابق آزمايشگاهي متعدد نشان مي دهند كه طي روش رايج فعلي توليد بتن آماده در كشور عزيزمان )يعني افزودن آب در بتن براي دستيابي به كارائي/اسلامپ مدنظر(، نسبت آب به سيمان ) w/c ( بيشترين تاثير در مقاومت بتن را دارد. واضح است كه كاهش نسبت w/c منجر به افزايش مقاومت بتن مي گردد. بنابراين شناسائي عوامل مرتبط با آب مورد نياز كارائي بتن، گامي مهم جهت ارتقاي مقاومت بتن مي باشد. لذا در اين مطالعه سعي شده است تا توليدكنندگان سيمان به كمك 2آزمايش ساده، شناخت خوبي در اين راستا به دست آورند. از اين رو تعداد 35 نمونه سيمان تهيه گرديد و بر روي 52 ميكرون، شاخص نرمي ، آنها آزمايش هاي رايج آناليز شيميائي و فيزيكي شامل تعيين درصد مانده روي الكهاي 53 )بلين(، زمان گيرش اوليه و نهائي، مقاومت ملات استاندارد سيمان و تعيين مقاومت بتن انجام گرفت. سپس 2آزمايش ميز جريان (Flow table) و ميني اسلامپ بر روي كليه نمونه ها انجام شد. تحليل نتايج نشان دادند كه شاخص FSI در آزماش ميني اسلامپ با مقاومت كوتاه مدت ارتباط مستقيم، با مقاومت ميان مدت رابطه معكوس و با بلين سيمان رابطه مستقيمي دارد. با افزايش اين شاخص، غلظت نرمال خمير سيمان نيز افزايش مي يابد. نتايج آزمايش فلوتيبل نسبت به مقاومت ملات و بتن رابطه مستقيمي نشان داد و در مجموع بررسي پارامترهاي خمير و ملات سيمان )آزمايش هاي ميني اسلامپ و فلوتيبل( به صورت جداگانه براي رصد مقاومت ملات و بتن در توليدي هاي سيمان كاملا مفيد مي باشند. به ويژه اينكه شاخص SI در آزمايش ميني اسلامپ مي تواند عامل اثرگذاري بر افت اسلامپ بتن داشته باشد.