راهبرد هاي توسعه رهبري استراتژيك در سازمان هاي صنعتي ايران

هر هدف از تحقيق حاضر شناخت راهبرد هاي توسعه رهبري استراتژيك در صنعت پوشاك ايران بود. روش تحقيق حاضر توصيفي- پيمايشي از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين تحقيق را كارشناسان صنعت پوشاك ايران در شهر تهران تشكيل داده اند كه تعداد آنهاحدود 300 نفر برآورد شد. با توجه به محدود بودن جامعه آماري جهت نمونه گيري از روش سرشماري استفاده شد و كليه جامعه به عنوان نمونه مدنظر قرار گرفت. به منظور گردآوري داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گرديد. جهت تعيين روايي، پرسشنامه در اختياز 6 تن از متخصصين حوزه صنعت نساجي و پوشاك قرار داده شد و پس از انجام اصلاحات مد نظر )حذف گويه هاي ابهام انگيز( مورد تأئيد قرار گرفت. جهت تعيين پايايي پرسشنامه از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد كه ميزان 78 ٪ بدست آمد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها ازآمار توصيفي، و استنباطي با توجه به رتبه اي بودن مقياس متغير ها از روش آماري ناپارامتريك )كاي اسكوئر( براي آزمون فرضيه ها استفاده شد. نتايج نشان داد بين ايجاد فضاي خلاق ) 0.000 (، بين توجه به يادگيري سازماني ) 0.029 (، بين ريسك پذيري ) 0.000 (، بين رصد نمودن تحولات محيطي ) 0.000 (، بين موسسات آموزشي به عنوان اهرم قدرت ) 0.000 ( و بين رهبري مشاركتي و توسعه رهبري استراتژيك ) 0.000 ( رابطه معني داري وجود دارد.