مقايسه پروتكل هاي مسيريابي DSR ,AODV,OLSR در شبكه هاي اقتضائي

شبكههاي اقتضايي سيار مجموعه اي ازشبكههايي متشكل ازگره هاي متحرك و بي سيم مي باشند كه بدون زيرساختار مركزي و با قابليت خودسازماندهي با هم در ارتباط هستند. اين شبكه ها بخاطر سادگي تشكيل، در عمليات نظامي و كاربردهاي امداد رساني و بطور كلي در كاربردهاي موقت بسيار مورد توجه قرار گرفته اند. در شبكههاي اقتضايي، گره هاي شبكه، دانش قبلي از توپولوژي شبكه ندارند. به همين دليل مجبورند براي ارتباط با ساير گره ها، محل مقصد را در شبكه كشف كنند. از آنجايي كه اين شبكهها داراي هيچ زيرساختار ارتباطي ثابتي نيستند و همچنين برد واسطهاي بيسيم محدود است، ارتباطات در اين نوع شبكهها وابسته به گرههاي مياني است. بنابراين هر گره در شبكه نقش يك مسيرياب را نيز ايفا ميكند. از ويژگي هاي مهم اين شبكه ها، تغيير توپولوژي و انرژي محدود گره ها مي باشد كه بايد در طراحي الگوريتم هاي لايه هاي مختلف مد نظر قرار گيرد. براي كاهش سربار مسيريابي در شبكه هاي اقتضايي، از الگوريتم هاي مختلفي استفاده مي شود در اين الگوريتم ها، معيارهايي از قبيل آدرس، تعداد همسايه و ميزان تحرك حائز اهميت است انواع الگوريتم هاي مسير يابي از ديدگاه چگونگي جمعآوري و پردازش اطلاعات زيرساخت ارتباطي شبكه سراسري (متمركز) و غير متمركز تقسيم بندي مي شوند. باتوجه به اهميت موضوع مسيريابي در شبكه هاي اقتضائي متحرك، در اين مقاله سه پروتكل متداول مسيريابي در محيط شبكه هاي اقتضائي متحرك مقايسه شده و نتايج آن با پارامترهاي ميزان تاخير، ميزان سربار، بارشبكه و توان شبكه بدست آمده است. محيط شبكه اقتضائي شامل 20 نود متحرك بوده وبراي مقايسه پروتكل ها در مواجه با تغييرات، سه محيط ديگر با نودهاي متحرك و شرايط مختلف پياده سازي شده و شبيه سازي بر روي آن اجرا گرديده است. در اين شبيه سازي با شرايط و پارامترهاي خاص آن، در مجموع پروتكل OLSR عملكرد بهتري داشت ولي با توجه به شرايط و مقتضيات، هركدام از اين پروتكل ها در جايگاه خود مورد بهره برداري قرا مي گيرند و ممكن است درشرايط ديگري نتايج مختلفي به دست آيد.