مستندسازي سيستماتيك خواسته‌هاي خط توليد نرم‌افزار با UML پارامتريك شده

يكي از مهم‌ترين چالش‌هاي خطوط توليد نرم‌افزار، مستندسازي خواسته‌ها در طول چرخه توسعه و اجرا محصول هست. مستندسازي ضعيف عامل اصلي بسياري از خطاها، كاهش كارايي در توليد و استفاده، خروج از برنامه زمانبندي توسعه و اجرا، عدم شفافيت در تفاوت نسخه‌هاي مختلف يك محصول، نگهداري پيچيده‌تر و عدم سادگي در تصحيح و بهبود نرم‌افزار پايه است. بنابراين مستندات بايد همواره بروز، كامل، سازگار و قابل استفاده باشند. براي دستيابي به سازگاري، توسعه راه‌هاي سيستماتيك ايجاد مستندات اهميت ويژه اي دارد. بر طبق زبان مدلسازي يكپارچه UML2.0 مي‌توان از «مورد كاربرد» براي بيان عملكرد سيستم و از «مدل‌سازي دامنه» براي بيان چارچوب مفهومي از عناصر موجود در سيستم به همراه مشخصات و محدوديتهايشان بهره برد. در اين پژوهش با پارامتريك كردن و برچسب‌گذاري عناصر UML، مدلي براي جمع‌آوري خواسته‌هاي سيستم معرفي و با استفاده از سكوي مدياويكي-2، ابزاري در راستاي مكانيزه كردن آن، توسعه يافته است. ارزيابي با بررسي دو پايلوت مختلف از يك خط توليد نرم‌افزار انجام گرديده و نتايج مشاهدات رضايت بخش بوده است. نتايج بيانگر كاهش نارضايتي مشتري به علت كاهش عدم تطابق‌ها، كاهش زمان جمع‌آوري خواسته‌ها، مديريت موثرتر تغييرات، كاهش زمان توليد و كاهش خطاهاي ناشي از تغييرات مي‌باشد.