تحقيق و توسعه در مديريت اقتصاد مقاومتي

گردشگري پديده‌اي است كه از دير باز در جوامع انساني مختلف وجود داشته اما با ورود به عصر مدرن به صورت يك صنعت سود‌آور در آمده و مورد‌توجه بسياري از كشورهاي دنيا قرار گرفته است.در حال حاضر گردشگري به سرعت رشد يافته و به بزرگ‌ترين صنعت دنيا تبديل شده ومنافع عمده اقتصادي را به اقتصادملي كشورها واردكردهاست.چندي است كه در كشور ما، موضوع اقتصادمقاومتي قالبي براي برنامه‌ريزان اقتصادي قرارگرفته است وبالطبع براي به بارنشستن اين امر لازم است ديگر عرصه هاي اقتصادي ازجمله گردشگري نيزچهره‌اياز جنس مقاومتي به خود گرفته و توجه ويژه به اين مقوله مهم صورت گيرد. گردشگري به عنوان يك فعاليت و يا صنعت بين رشته‌اي با ااتكا به فرهنگ غني و توانمندي‌هاي بالقوه باستاني و تاريخي طبيعي و فرهنگي و... مي‌تواند منافع قابل توجهي را درزمينه اقتصادي براي كشورايران به ارمغان آورد، به همين دليل است كه درتدوين استراتژي اقتصادمقاومتي بايد گردشگري را به عنوان ابزاري دربرابرچالشهاي اقتصادي و فرهنگي، استفاده مطلوب كرد. نقش گردشگري كه تجلي فرهنگ يك جامعه و ازجمله صنايع فرهنگي است، باتوجه به قابليت ها و استعدادهاي بالقوه جذابيت هاي فرهنگي و تاريخي تمدن ايراني و اسلامي مي‌تواند يكي از ابزارهاي مهم درقطع وابستگي به درآمدهاي نفتي براي كشورباشد. باتوجه به اهميت نقش گردشگري دررشد و توسعه اقتصادي كشور اين مقاله ازطريق مطالعه‌ي كتابخانه‌اي و استفاده ازكتب ومقالات متعدد باتوجه به مختصات اقتصاد مقاومتي ضمن بررسي موانع وچالشهاي گردشگري درايران به بررسي نقشگردشگري و اثربخشي راهبرد آن درمتغيرهاي كلان اقتصادي كشوراز قبيلاشتغال و سرمايه‌گذاري به عنوان يكي ازاقدامات كليدي درراستاي تحقق اقتصادمقاومتي مي‌پردازد.