تبيين انسان شناسي توحيدي در رهبري اسلامي و اعتبار سنجي آن

در اين مقاله مولفان در صدد تبيين انسانشناسي توحيدي در رهبري اسلامي و اعتبارسنجي آن از طريق پرسشنامه خبرگي بوده و بالطبع تحليل علمي با بهرهگيري از تحليل محتواي ناظر به روش اجتهادي است. بررسيهاي علمي در اين مطالعه نشان ميدهد كه انسان در گزارههاي اسلامي در تصويري مطلوب جانشين خدا، آشنا به حقايق هستي، مسجود ملائكه، آراسته به روح خدا، ملهم به خير و شر و تسخيركننده زمين دانسته شده و تعظيم و تكريم گرديده است از سوي ديگر، در تصويري نامطلوب، ناسپاس، دوستدار مال دنيا، طغيانگر، ستمگر، بخيل، ضعيف، شتابگر، متكبر و مايوس شمرده شده است. در يك جمعبندي ميان گزارههاي دسته اول و دوم، ويژگيهاي منفي انسان توجيه شده و براي وي ويژگيهاي مثبت ثابت دانسته شده است؛ بنابراين، انسان ذاتاً، موجودي بلند مرتبه و داراي كرامت است و بالطبع، مديران و رهبران سازماني با توجه به اين تبيين از انسانشناسي، بايسته است كه بستر سازماني را در جهت تكريم انسان و رشد و كمال وي مهيا سازند.