بررسي قابليت لحيمكاري سخت فعال كامپوزيت سراميكي به فولاد زنگ نزن

اتصال مواد ناهمجنس با ساختار كاملا متفاوت مستلزم بررسي يك سري ويژگيهاي ذاتي ماده ميباشد كه قابليت اتصال دو ماده را تحت شرايط اوليه بيان مينمايد. غالبا اتصال مواد ناهمجنس مانند كامپوزيتهاي سراميكي به فولاد از طريق فرايند لحيمكاري سخت صورت ميپذيرد كه البته اين فرايند خود شرايط خاص را براي اتصال اين دو ماده در بر دارد. مهمترين مسئله جهت اتصال مواد سراميكي به خصوص كامپوزيتهاي زمينه كربني (كربن-كربن) به فلزات عمل ترشوندگي سطوح كامپوزيت و فولاد ميباشد كه در اين بين ترشوندگي سطحي مواد كامپوزيت سراميكي به دليل زاويه ترشوندگي كم، قابليت لحيمكاري سخت را جهت اتصال دو ماده مذكور دچار مشكل مينمايد. در اين پژوهش براي اولين بار با استفاده ايجاد پوشش تيتانيم با فرايند پوشش دهي كندوپاش بر روي سطح كامپوزيت كربن-كربن و با استفاده ، (Ag54Cd (DIN3458 L از فيلر مرسوم از فرايند لحيمكاري سخت فعال اتصال بين دو قطعه را ايجاد گرديده است و با استفاده از آناليزهاي ريز ساختاري با ميكروسكوپ نوري، و آناليز خطي بين ناحيه اتصال دو قطعه به بررسي قابليت لحيمكاري سخت فعال اين مواد در دماها و زمان- EDS ، ميكروسكوپ الكتروني روبشي هاي مختلف لحيم كاري پرداخته شده و در نهايت به زمان و دماي بهينه جهت اتصال موفق بين دو قطعه ميسر گرديده است.