بررسي تاثير عمليات حرارتي پس از جوشكاري القايي فركانس بالاروي ريز ساختار ، ترك خوردگي تنشي سولفيدي و ترك خوردگي هيدروژني ناحيه جوش در فرايند توليد لوله هاي فولادي حامل گاز ترش ، گريد API-x52

در اين مقاله شرايط بهينه عمليات حرارتي به هنگام ساخت لوله فولادي 6 اينچ به ضخامت0.311 اينچ، حامل گاز ترش از فولاد ميكرو آلياژي مورد بررسي قرار گرفته است. جوشكاري القايي فركانس بالا و به دنبال آن سرد شدن سريع موجب تغيير ساختار و دانه بندي فولاد در ناحيه جوشكاري شده مي گردد، كه افت خواص مكانيكي را به دنبال دارد. انجام عمليات حرارتي القايي در زمان توليد(بعد از مرحله جوشكاري)، بر روي منطقه متاثر از جوشكاري، توسط دو هد (القاگر) و در دو مرحله با استفاده از دستگاه نرمالايز انجام گرفت. نمونه برداري هاي متعدد به منظور يافتن محدوده هاي دمايي بهينه عمليات حرارتي انجام پذيرفت كه محدوده دمايي بهينه براي القاگر اول 810-830 درجه سانتيگراد و براي القاگر دوم 1030- 1050 درجه سانتيگراد تعيين گرديد و ريز ساختار آنها توسط ميكروسكوپ نوري مورد بررسي قرار گرفت. سپس روي نمونه هاي لوله هايي كه از نظر استاندارد API 5L ( American Petroleum Institute) مورد تاييد بودند، آزمون ترك خوردگي هيدروژني و ترك خوردگي تنشي در محيط سولفيدي طبق استاندارد ASTM G39 و NACE TM0177 انجام گرفت. جهت ارزيابي و پي بردن به وجود ترك، نمونه ها به صورت چشمي و توسط آزمون هاي غير مخرب، به روش غوطه وري در حمام التراسونيك و آزمون مايع نافذ مورد بررسي قرار گرفتند. با توجه به نياز كشور و عدم مطالعه علمي در خصوص توليد لوله هاي گاز ترش، اين تحقيق براي اولين بار در كشور انجام گرديد و لوله هاي مذكور در كاخانجات نورد و پروفيل ساوه به توليد انبوه رسيد.