ارائه يك مدل يكپارچه ي مكانيابي- تخصيص براي باز طراحي شبكه ي زنجيره تأمين گندم ايران با رويكرد بهينه سازي استوار

Redesigning Wheat Supply Chain of Iran Using an Integrated Location-allocation Model: A Robust Programming Approach

گندم به عنوان يك كالاي استراتژيك، اصليترين مادهي غذايي است كه حدود 54 درصد از انرژي روزانهي خانوارهاي شهري و روستايي را تأمين ميكند. گندم جزء كالاهاييست كه بيشترين حملونقل را در سطح كشور داراست. همچنين يارانهي غيرمستقيم زيادي بابت گندم به كشاورزان و مصرفكنندگان پرداخت ميشود. بنابراين زنجيره تأمين گندم هم از بعد امنيت غذايي حائز اهميت است و هم از بعد هزينهاي. با توجه به عدم تناسب ظرفيت ذخيرهسازي با توليد و مصرف برخي استانها و حجم رو به افزايش خريد تضميني، نياز به بازطراحي زنجيره تأمين گندم ايران و احداث مراكز ذخيرهسازي جديد به خوبي احساس ميشود. هدف از پژوهش حاضر، ارائهي يك مدل يكپارچه براي تعيين نقاط بهينهي احداث مراكز ذخيرهسازي جديد، الگوي بهينهي حملونقل و انبارش و ميزان بهينهي واردات گندم است. در پژوهش حاضر علاوه بر كيفيت گندم، محدوديتهاي مراكز ذخيرهسازي بلندمدت و كوتاهمدت نيز در نظر گرفته شدهاند. استفاده از رويكرد بهينهسازي استوار سبب ميشود عملكرد زنجيره در طول زمان كمترين نوسان را داشته باشد و با توجه به عدم قطعيت بالاي توليد و خريد تضميني گندم داخلي، براي زنجيره تأمين گندم ايران انتخاب شده است. نتايج حاصل از حل نشان ميدهند كه در شرايط فعلي، حداقل به احداث 222 هزار تن مراكز ذخيرهسازي جديد در دو استان بوشهر و هرمزگان نياز است.