بررسي تئوري و تجربي تأثير دبي هوا و ضخامت پد سلولزي بر كارايي سامانه سرمايش تبخيري مستقيم خورشيدي

Theoretical and experimental investigation of the air velocity effect and cellulose pad thickness on the direct solar evaporative cooling system efficiency

در اين پژوهش عملكرد يك سامانه سرمايش تبخيري مستقيم خورشيدي به صورت تئوري و تجربي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. بدين منظور يك مدل رياضي بر اساس موازنه جرم و انرژي براي سامانه سرمايش تبخيري مستقيم خورشيدي ساخته شده نوشته و با نرم افزار متلب كد نويسي شده است. اثر دبي هواي ورودي و ضخامت پد‌هاي سلولزي بر كارايي اشباع، دما و رطوبت خروجي از سامانه مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج نشان مي‌دهد كه مقدار بهينه براي ضخامت پد سلولزي، متناسب با دبي‌هاي حجمي هواي كمتر از 1000 متر مكعب بر ساعت، 30 سانتي‌متر مي‌باشد. همچنين براي تأمين انرژي مورد نياز سامانه از سلول‌هاي خورشيدي استفاده شد كه باعث افزايش بهره‌وري سامانه از لحاظ اقتصادي شده است.

In this study, the performance of a direct solar evaporative cooling system was analyzed experimentally and theoretically. For this purpose, a mathematical model based on the mass and energy balance for a direct solar evaporative cooling system that it is written and codified with MATLAB software. The effect of inlet air velocity and cellulose pad thickness on the saturation efficiency, temperature and moisture content of the system have been investigated. The results show that the optimum amount for cellulose pad thickness is equals 30 cm for volumetric flow rate of less than 1000 cubic meters per hour. Solar cells were also used to provide energy for the system, which increased the efficiency of the system economically.