تبيين ركود صنعت گردشگري ايران از منظر نظريه امنيتي كپنهاگ

اگر امنیت را به عنوان اساسی ترین و مهمترین ركن توسعه گردشگری معرفی كنیم، سخنی گزاف نگفته ایم. زیرا دوام و پایداری این صنعت با وجود امنیت كامل میسر خواهد بود. ایران در زمینه صنعت گردشگری پس از پیروزی انقلاب اسلامی با حالتی ركودی مواجه می باشد. در مورد علل این پدیده دیدگاه های فراوانی ارائه گردیده است كه متاسفانه هیچ كدام قادر به ارائه ی دلایل قابل قبولی برای این رخداد نیستند. این مقاله در پی تبیین دلایل این امر از منظر نظریه امنیتی كپنهاگ به روش توصیفی تحلیلی می باشد. منابع به كار رفته در این مقاله نیز عموما از منابع كتابخانه ای گردآوری شده است. طبق یافته های پژوهش هرچند ایران از نظر دیدگاه های سنتی از امنیت مطلوبی برخوردار است اما بررسی جایگاه ایران از منظر ابعاد پنج گانه امنیتی كپنهاگ نشان می دهد كه مهمترین دلیل ركود گردشگری ایران نبود وضعیت مطلوب امنیتی بویژه در ابعاد اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و زیست محیطی می باشد. كه همین امر سبب گردیده است گردشگران در محاسبات خود برای گزینش كشور مقصد از ایران به عنوان كشور غیرایمن یاد كنند. در واقع ایران از نظر شاخص های امنیت اقتصادی ، اجتماعی و زیست محیطی در وضعیت مطلوبی قرار ندارد این مسائل به همراه تبلیغات سوء ای كه از سوی مخالفین درباره اوضاع ایران در جریان است سبب گشته است كه ایران نتواند علارغم پتانسیل های فروان توریستی نقش شایان توجهی در این زمینه ایفا كند.