بررسي تأثير كمال گرايي بر درگيري شغلي با تبيين نقش ميانجي خودكارآمدي شغلي سازمان هاي دولتي شهر ايلام

هدف اصلي اين پژوهش، بررسي تأثير كمال گرايي بر درگيري شغلي با تبيين نقش ميانجي خودكارآمدي شغلي در سازمان هاي دولتي شهر ايلام مي باشد. روش اين تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نظر نحوه و روش گردآوري داده ها، توصيفي و از نوع پيمايشي مي باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر را كاركنان سازمان هاي دولتي شهر ايلام تشكيل مي دهند كه تعداد آنها 1367 نفر برآورد شده است. با استفاده از جدول مورگان جهت اطمينان 300 نفر به عنوان نمونه آماري در نظر گرفته شد. به منظور جمع آوري داده ها از پرسشنامه 30 سؤالي كمال گرايي چند بعدي تهران (بشارت، 1386) كه شامل سه بعد كمال گرايي خودمدار، كمال گرايي ديگرمدار و كمال گرايي جامعه مدار و پرسشنامه 8 سؤالي و تك بعدي درگيري شغلي زاپياتيس و همكاران (2014) و پرسشنامه 8 سؤالي و تك بعدي خودكارآمدي شغلي بندورا (1977) استفاده شده است. مقياس اندازه گيري پرسشنامه ها، طيف 5 گزينه اي ليكرت مي باشد. براي تعيين روايي از روايي صوري و به منظور تعيين پايايي از روش آلفاي كرونباخ استفاده شده است. به منظور تجزيه وتحليل داده ها از روش مدلسازي معادلات ساختاري در بستر نرم افزارهاي SPSS و AMOS استفاده شد. نتايج مربوط به فرضيه هاي اصلي پژوهش نشان داد كه ابعاد كمال گرايي (خودمدار، ديگرمدار و جامعه مدار) بر درگيري شغلي، تأثير مثبت و معناداري دارند. همچنين كمال گرايي بر خودكارآمدي شغلي و خودكارآمدي شغلي بر درگيري شغلي تأثير مثبت و معناداري دارد.