سنجش ميزان بهره وري نيروي انساني در كسب و كار فرش دستباف و ارائه راهكارهاي بهبود (مطالعه موردي: خوشه فرش شهرستان اردبيل)

رسالت اصلي مديريت، دستيابي به بهره وري بيشتر است كه همواره مورد توجه مديران براي اداره و مهندسي مجدد سازمان بوده است. در اين ميان بهره وري نيروي انساني مهمترين دغدغه مديران سازمان هاي امروزي است. عوامل زيادي در ارتقاي بهره وري نيروي انساني موثرند كه نمي توان همه آنها را شناسايي و در مورد آنان اقدام كرد. بنابراين ناچاريم الگوي با صرفه اي ارائه دهيم و براي اين كار از تحليل عاملي استفاده مي كنيم. پژوهش حاضر از نوع توصيفي و تحليلي مي باشد. جامعه آماري تحقيق شامل 253 نفر از كاركنان كارگاههاي(شركت هاي) داراي مجوز توليد فرش دست بافت هستند كه 153 نفر از آن ها با استفاده از فرمول كوكران به عنوان حجم نمونه انتخاب گرديدند. روش نمونه به صورت تصادفي ساده مي باشد. از ابزار پرسشنامه براي جمع آوري داده ها، از ضريب آلفاي كرونباخ جهت پايايي استفاده گرديد. روايي نيز با كمك گرفتن از اعضاي هئيت علمي متخصص در اين زمينه تقويت گرديد. در نتايج حاصل از اين پژوهش 5 مولفه اصلي، فرهنگ سازماني با واريانس 26/ 29 درصد، شرايط محيطي با 96/ 12 درصد، عامل انگيزشي با 84/ 12 درصد، توانمندسازي با 47/ 7 درصد و شيوه رهبري با 05/ 5 درصد ، به ترتيب با اهميت ترين مولفه هاي بهره وري نيروي انساني شناسايي شد.