بررسي پديده سوت زني (افشاگري) در سازمانها با تاكيد بر آموزه هاي ديني

افشاگري با سياه نمايي ، نق زدن سياسي و القاء جو نااميدي متفاوت است. در پس هر افشاگري حقيقتي نهفته است. اگر افشاگر قصد سياهنمايي داشته باشد آن حقيقت را بزرگنمايي مي كند و اگر مصلح باشد به همان شكل آنرا منعكس مي كند. بنابراين افشاگري حتي اگر غير منصفانه هم باشد افراد را از حقيقتي آگاه مي كند كه قبلا از آن بي خبر بودند. در تمامي سازمانها افرادي وجود دارند كه به نوعي خود را در برابر اشتباهات و خطاهاي عمدي و غير عمدي مديران سازمانها و ملاحظات اخلاقي و مسئوليت هاي اجتماعي مسئول دانسته و نمي توانند از موضوعي كه مي دانند به ضرر جامعه ، كاركنان و سازمان خواهد بود به راحتي عبور كنند و سعي مي نمايند با افشاگري مراتب را به گوش ديگران اعم از دولت ، رسانه ها ، پرسنل سازمان و جامعه برسانند . ما در اين مقاله قصد داريم به گروهي از افراد در داخل سازمانها اشاره نماييم كه در ادبيات مديريت نام اين افراد سوت زن مي باشد. سپس با استناد بر آموزه هاي ديني به بررسي اين موضوع ميپردازيم.