ارزيابي تأثير محافظه كاري شرطي و غير شرطي بر كاهش ريسك ورشكستگي

تحقيق حاضر به بررسي تأثير محافظه‌كاري شرطي و غيرشرطي حسابداري بر كاهش ريسك ورشكستگي شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ميپردازد. در اين تحقيق از طبقه بندي محافظهكاري مشروط و نامشروط و از مدل پيشبيني ورشكستگي آلتمن استفاده شده است. در واقع اين تحقيق، محافظه‌كاري شرطي و غير شرطي حسابداري و ريسك ورشكستگي در قلمرو زماني بين سال هاي 1389 تا 1393 در شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، مورد آزمون قرار مي‌دهد. با استفاده از اطلاعات صورت هاي مالي 156 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب گرديد و با بهره گيري از روش تجزيه و تحليل رگرسيون خطي چند متغيره نتايج به دست آمده در اين تحقيق حاكي از اين است كه با توجه به نتايج و غيرمعنادار بودن ضريب رگرسيوني مربوط به تغيير ريسك ورشكستگي، در اين مدل اثر معناداري بر محافظه‌كاري شرطي نداشته است. و نشان مي‌دهد ريسك ورشكستگي اثر معناداري بر افزايش محافظه‌كاري غيرشرطي نداشته است. محافظه‌كاري شرطي موجب كاهش ريسك ورشكستگي مي شود و در واقع محافظه‌كاري شرطي كه ناشي از رويه‌هاي گزارش‌گري مديريت و واكنش نامتقارن او در قبال شناسايي زيان ها و سود هاي تحقق نيافته است بر ريسك سرمايه گذاري تأثير گذار است و منجر به كاهش ريسك ورشكستگي مي شود و نيز محافظه كاري غيرشرطي موجب كاهش ريسك ورشكستگي مي شود.