سنجش ميزان تفكر سيستمي مديران ارشد آموزش و پرورش و بررسي رابطه آن با رضايت شغلي كاركنان

تفكر سيستمي يكي از مولفه‌هاي تفكر استراتژيك است كه چارچوب مفهومي حل مسايل موجود در سازمان را تشكيل مي‌دهد و از طريق نگرش سيستمي و همچنين تمركز بر مشكلات در حين اجرا به حل آن‌ها مي‌پردازد. به اين ترتيب فردي كه سيستمي فكر مي‌كند تنها در جستجوي، مجموعه‌اي از ويژگي‌هاي موضوع نمي‌گردد؛ بلكه تفكر سيستمي به او كمك مي‌كند به مسائل به صورت جامع و نظام‌مند نگاه كند. هدف اين پژوهش سنجش ميزان تفكر سيستمي مديران ارشد آموزش و پرورش آذربايجان شرقي و بررسي رابطه آن با رضايت شغلي كاركنان بود. روش تحقيق: اين تحقيق يك پژوهش توصيفي از نوع مطالعات همبستگي بود و به لحاظ هدف تحقيق،كاربردي محسوب مي شد . براي جمع آوري اطلاعات دو پرسشنامه تفكر استراتژيك گلدمن(2005) و رضايت شغلي ويسوكي و كروم (1996) مورد استفاده قرار گرفت. روايي آن‌ها به تاييد اساتيد و كارشناسان رسيد و پايايي آن‌ها از طريق آلفاي گرونباخ مورد تاييد قرار گرفت. نرمال بودن توزيع‌ها با آزمون كولموگروف اسميرنف بررسي شد و مطالعات همبستگي با ضريب همبستگي پيرسون انجام گرفت. از آزمون t تك نمونه‌اي براي بررسي فرضيه ها استفاده شد. يافته‌هاي تحقيق نشان داد وضعيت عامل تفكر سيستمي در ميان اكثريت مديران ستادي آموزش و پرورش در حد مطلوب قرار دارد و وضعيت رضايت شغلي كاركنان نيز مناسب است. طبق نتايج رابطه مثبت و معناداري (0.566= R) بين تفكر سيستمي مديران و رضايت شغلي كاركنان وجود دارد. نتايج: طبق نتايج اين پژوهش كه تفكر سيستمي مديران و رضايت شغلي كاركنان را در ارتباط مستقيم با هم تشخيص داد پيشنهاد مي‌شود مديران ارشد جهت افزايش ميزان رضايت شغلي كاركنان و بهبود عملكرد سازمان وضعيت تفكر سيستمي را از طريق بهبود كل نگري و توجه به كليات سيستم و محيط به عنوان يك امتياز مهم، بهبود بخشند.