بررسي تاثير سبك تصميم گيري مديران بر توانمندسازي كاركنان (مطالعه موردي: كاركنان راه آهن لرستان)

تحقيق حاضر بر حسب هدف كاربردي و بر حسب روش گردآوري داده ها از نوع توصيفي پيمايشي مي باشد. جامعه آماري تحقيق كاركنان اداره كل راه آهن لرستان مي باشد كه تعداد 100 نفر هستند. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان تعداد 80 نفر برآورد شد. روش نمونه گيري از نوع طيقه اي نسبي مي باشد. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه سبك تصميم گيري مديران و پرسشنامه توانمندسازي كاركنان مي باشد. جهت سنجش روايي پرسشنامه از روايي محتوايي و جهت سنجش پايايي پرسشنامه از آلفاي كرونباخ استفاده شد كه پرسشنامه سبك تصميم گيري مديران 74/ 0 و توانمندسازي كاركنان 83 /0 بدست آمد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي براي توصيف دموگرافيك پاسخگويان و آمار استنباطي (آزمونهاي كلموگروف اسميرنوف و رگرسيون) استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه سبك تصميم گيري مديران بر توانمندسازي كاركنان راه آهن لرستان تاثير مثبت و معناداري دارد. همچنين نتايج فرضيات فرعي نشان دادند ابعاد سبك تصميم گيري (عقلائي، وابستگي و آني) بر توانمندسازي كاركنان راه آهن لرستان تاثير مثبت و معناداري دارد. اما سبك تصميم گيري شهودي بر توانمندسازي كاركنان راه آهن لرستان تاثير معناداري ندارد و سبك تصميم گيري اجتنابي بر توانمندسازي كاركنان راه آهن لرستان تاثير معنادار و معكوسي دارد. همچنين در تحليل رگرسيون چندمتغيره مشخص شد كه بيشترين تاثير را سبك تصميم گيري عقلايي(732/ 0) و بعد از آن به ترتيب سبك وابستگي (231/ 0)؛ سبك آني (218/ 0)؛ و در آخر سبك اجتنابي با مقدار (213/ 0-) قرار دارند. اما سبك شهودي بدليل سطح معناداري (416 /0) نشان داد كه معنادار نمي باشد و در معادله رگرسيون قرار نمي گيرد.