تأثير محدوديت هاي مالي بر محافظه كاري حسابداري شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

اين پژوهش به بررسي تأثير محدوديت هاي مالي بر محافظه كاري حسابداري شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي سال هاي 1390 تا 1394 مي پردازد. به منظور اندازه گيري محافظه كاري مشروط از مدل توسعه يافته شدة باسو (1997) و هم چنين براي محاسبة محدوديت هاي مالي از سه معيار، تغيير در وجه نقد و معادل وجه نقد در دسترس، سرمايه گذاري در دارايي هاي ثابت و سود سهام تقسيم توزيع شده استفاده شده است. با بهره از روش حذف سيستماتيك نمونه آماري اين پژوهش، شامل تعداد 105 شركت پذيرفته شده در بورس و نيز 525 مشاهده به صورت سال ـ شركت مي باشد. در اين مطالعه از الگوي رگرسيون چند متغيره و روش داده هاي تابلويي (پنل ديتا) استفاده شده است. يافته هاي اين پژوهش به خوبي نشان مي دهد كه ميان محدوديت مالي و محافظه كاري مشروط حسابداري رابطه اي منفي و معناداري وجود دارد. به عبارت ديگر، هرگاه ميزان محدوديت در تأمين منابع مالي يك شركت افزايش پيدا كند، ميزان استفاده از روش محافظه كاري مشروط حسابداري در گزارش هاي مالي، كاهش مي يابد.