بررسي رابطه عمل به باورهاي ديني با بهزيستي روانشناختي

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه عمل به باورهاي ديني با بهزيستي روانشناختي دانشجويان دانشگاه پيام نور مشهد بوده است. .روش تحقيق كاربردي از نوع توصيفي همبستگي مي باشد.جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانشجويان دانشگاه پيام نور مشهد مي باشد. براساس فرمول مورگان – كرجسي(1972) با درجه اطمينان 95% و حداكثر خطاي مجاز 5% حجم نمونه به صورت تصادفي 150 نفر انتخاب شد و پرسشنامه مذكور در بين آنها توزيع گرديد. ابزار گردآوري اطلاعات ، فرم 25 گويه اي عمل به باورهاي ديني نلسون (1995) وفرم 18 گويه اي بهزيستي روانشناختي ريف(1995) بوده است. جهت تجزيه و تحليل سوالات تحقيق از آزمون همبستگي پيرسون استفاده شد. نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه بين عمل به باورهاي ديني با بهزيستي روانشناختي همبستگي مثبت با 99 درصد اطمينان رابطه معنا داري وجود دارد (01/ 0 ρ) وعمل به باورهاي ديني با زير مولفه ها ي بهزيستي روانشناختي ، در سه سوال معنادار بود يعني عمل به باورهاي ديني رابطه بالايي با هدفمندي، پذيرش خود و تسلط و مديريت زندگي دانشجويان دارد ولي در سه حوزه خودمختاري و رابطه مثبت با ديگران و رشد شخصي رابطه معنا داري به دست نيامد .