مطالعه تطبيقي فرصت هاي مديريتي زنان در سيستم آموزش عالي مورد مطالعه: ايران و كشورهاي عربي

مديريت بدون مشاركت كامل زنان ، نه تنها مانعي براي حضور فردي و جمعي زنان در فرايند تصميم گيري ايجاد مي كند بلكه مي تواند اتلاف وسيعي از دانش و تجربه و توانمندي را به دنبال داشته باشد . رويكردهاي تعادل محور جنسيتي به دنبال آن است كه با استفاده از تمامي ظرفيت هاي موجود، نگرش انساني مشاركت جويانه در توسعه را دنبال نمايد و با حذف نگاه تك جنسيتي از حقوق انساني افراد دفاع كند در اين راستا بررسي زيرساخت هاي قانوني ، نهادي و توانمندي هاي موجود در سيستم آموزش عالي مي تواند معرف نگرش حاكم بر سيستم توزيع قدرت در عالي ترين نظام آموزشي كشور باشد . ظرفيت سازي براي مشاركت نخبگان در ساختار قدرت به عنوان هسته اصلي مورد نقد در اين مطالعه مي باشد. در ساختار نظام آموزش عالي در ايران مانند ساير نهادهاي موجود تراكم زنان صرفا در بخش كارشناسي است و نسبت مستقيمي بين افزايش سطح اداري و كاهش حضور و مشاركت زنان برقرار است. اين پژوهش قصد دارد اين روند را در ايران مورد مطالعه قرار داده و مقايسه اي تطبيقي بين ايران و جند كشور عربي همسايه داشته باشد. روش انجام پژوهش توصيفي – تحليلي است و از اسناد و مدارك معتبر براي بيان يافته ها استفاده شده است.