نقش موزه ها در جهت اجراي بهتر آموزش مدرسه اي (رويكرد ها، اهداف و ماموريت ها)

اين مقاله برگرفته از تحقيقي كيفي ميداني است كه در سال1395 -1394با روش توصيفي، تحليلي و پيمايشي انجام شده است و به دنبال تعيين رويكردها، اهداف و ماموريت هاي موزه در جهت اجراي بهتر آموزش مدرسه اي است. به منظور پاسخگويي به سوالات از روش مطالعات كتابخانه اي و مطالعات استنادي استفاده شده است ، براي جمع آوري اطلاعات مناسب ، علاوه بر اسناد و مقالات موجود در ايران و خارج از كشور ابزار مصاحبه به كار گرفته شده است. يافته هاي اين مطالعه نشان مي دهد كه در به كارگيري موزه ها در جهت اجراي بهتر آموزش مدرسه اي، آموزش شاگردان در موزه ها بايد فراتر از آموزش مدرسه اي باشد؛ با اين ديدگاه به دست آمده از اين مطالعه، يافته ها نشان مي دهند كه رويكردهاي آموزشي مناسب در موزه ها بايد با نگرش به جهان به عنوان «آميزه اي از فرهنگ ها و جامعه جهاني» و به شكل تعاملي و ساختن گرايي باشد؛ آموزش در موزه بايد آزادانه به جهت دهي فكري مخاطبان (دانش‌آموزان) بپردازد. اهداف مهم به كارگيري موزه‌ها، شامل «تعميق مفاهيم علمي، افزايش علايق علمي، شناخت ذخاير و ميراث علمي كشور، آشنايي با روند حركت علمي، معرفي توانايي‌ها و مزيت‌هاي علمي كشور، نگاه علمي به محيط زندگي، تنوع و گستره علم» است؛ شناخت مخاطبان و اجراي برنامه ريزي مناسب براي آموزش از مهم ترين ماموريتي است كه پژوهشگران موزه‌ها و موزه داران بايد در شرح وظايف خود قرار دهند معرفي موزه‌ها به عنوان مكانهايي براي حفظ آثار و هويت فرهنگي و انتقال آن به نسل آينده از طريق آموزش و اطلاع رساني است