مقايسه اثر يك جلسه فعاليت شنا با شدت بالا و متوسط بر مقدار كلروفرم ادرار شناگران زن

مقدمه: حضور شناگران در استخرهاي كلرينه شنا، تأثير قابل توجهي بر افزايش جذب تركيبات سرطان‌زاي تري‌هالومتان در مايعات بيولوژيك بدن آنان دارد. بيشترين ميزان اين تركيبات در آب استخر را كلروفرم (تري‌كلرومتان) ، به خود اختصاص مي‌دهد. سرطان‌زا بودن و آسيب رساني تركيبات تري‌هالومتان (THMs ) به دستگاه‌هاي فيزيولوژيكي بدن مورد تأييد سازمان حفاظت از محيط زيست مي‌باشد (1،2،3). در بيشتر موارد به دليل دانش كم، استاندارد مقدار كلروفرم استخر كلرينه از حد مجاز فراتر مي‌رود و در مايعات بيولوژيك بدن به آستانه خطرزاي 2 ميكروگرم در ليتر مي رسد و پس از گذشت چند هفته از زمان تعويض آب، استخر تبديل به انباشت‌گاه تركيبات سمي THMs مي‌شود. در آب اكثر استخرهاي ايران نيز به خصوص استخرهاي سرپوشيده، در اثر سطح كلرزني بالا، مقدار اين تركيبات دهها برابر از سطح استاندارد بالاتر است (1). روش شناسي: هدف اصلي اين تحقيق مقايسه اثر يك جلسه فعاليت شنا با شدت بالا و متوسط بر مقدار كلروفرم ادرار شناگران زن بود. بدين منظور 30 زن 20 تا 25 ساله كه در گذشته حداقل شناي كرال سينه را آموزش ديده بودند و مي-توانستند آن را اجرا نمايند، انتخاب شدند و با استفاده از جدول اعداد تصادفي به 2 گروه 15 نفره، شامل گروه آزمايش اول و دوم، تقسيم‌بندي شدند. كليه آزمودني‌ها، از 2 هفته پيش از تحقيق، از ورود به كليه استخرهاي كلرينه روباز و سر پوشيده منع شدند. پروتكل گروه آزمايش اول، شامل فعاليت اينتروال پر شدت كم تواتر (HILFIT) بود كه مبتني بر اجراي تكرارهاي بيشينه شناي كرال سينه و دوره‌هاي ريكاوري كوتاه مدت بود و با شدت نسبي 80 تا 95 درصد ضربان قلب بيشينه اجرا ‌شد. پروتكل گروه آزمايش دوم، از نوع تمرينات كم شدت پر تواتر (LIHFT) بود كه شامل رفت و برگشت‌هاي متوالي طول استخر با شناي كرال سينه بود و با شدت نسبي 50 تا 65 درصد ضربان قلب بيشينه اجرا ‌شد. نمونه‌گيري ادرار از گروه ها، در 2 نوبت شامل: 1- قبل از شروع فعاليت (پيش از ورود به استخر)، 2- بلافاصله پس از اتمام فعاليت انجام شد و به منظور بررسي تغييرات سطوح از آزمون ANOVA با اندازه‌گيري‌هاي مكرر (2×2) در سطح p 0.05 استفاده شد. نتايج: بر اساس نتايج به‌دست آمده از اين مطالعه، مقدار جذب آلاينده‌ كلروفرم در دو گروه، طي شرايط فعاليت، افزايش پيدا كرد (p 0.001). افزايش كلروفرم تحت تأثير عامل شدت فعاليت ورزشي قرار گرفت؛ به‌طوري‌كه در گروه آزمايش اول، ميزان جذب اين آلاينده‌ تا چندين برابر افزايش ‌يافت و مقدار آن به طور معناداري بالاتر از گروه آزمايش دوم بود (p 0.001). بحث و نتيجه گيري: مقدار جذب آلاينده‌ كلروفرم طي شرايط فعاليت، افزايش پيدا كرد و مقدار آن تحت تأثير شدت فعاليت قرار گرفت؛ به‌طوري‌كه در گروه فعاليت شدت بالا، ميزان جذب اين آلاينده‌ تا چندين برابر افزايش ‌يافت و مقدار آن به طور قابل توجهي بالاتر از گروه فعاليت شدت متوسط بود. لذا توصيه مي شود افرادي كه تنها با هدف سلامتي و بهره‌مند شدن از فوايد ورزش شنا به اين فعاليت مي‌پردازند، بهتر است در استخرهاي سرپوشيده و كلرينه، با شدت سبك تا متوسط به شنا بپردازند.