اثر شش هفته تمرين استقامتي بر ميزان آديپونكتين سرمي و بافت تومور موش‌هاي مبتلا به سرطان پستان وابسته به گيرنده استروژن

مقدمه: آديپونكتين آديپوكايني است كه نقش مهمي در سوخت و ساز سلولي و مسيرهاي سيگنالي درون سلول‌هاي سرطاني بازي مي‌كند(1). تمرين استقامتي از يك طرف موجب كاهش رشد تومور در موش‌هاي حامل تومور پستان(2) مي‌گردد و از سوي ديگر موجب افزايش سطوح آديپونكتين پلاسمايي ميشود، به نظر مي‌رسد هر چه بافت چربي كاهش پيدا كند، سطوح آديپونكتين افزايش مي يابد. با اين حال تا كنون اثر تمرين استقامتي بر سطوح آديپونكتين در بافت تومور و سطوح پلاسمايي و ارتباط ان با نسبت رشد تومور بررسي نشده است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر تمرينات استقامتي بر سطوح سرمي و بافتي آديپونكتين در موش‌هاي حامل سرطان پستان مي‌باشد. روششناسي: پس از آشناسازي با محيط، تومور سرطان پستان وابسته به گيرنده استروژن ناشي از سلولسرطاني MC4-L2 به 16 سر موش‌ بالب سي پيوند زده شد و آنها به صورت تصادفي در دو گروه كنترل(8 سر) و تمرين(8 سر) قرار گرفتند. گروه تمرين به مدت 6 هفته و 5 روز در هفته تمرينات استقامتي فزاينده (سرعت 18-22 متر بر ثانيه معادل 55 تا 70 درصد توان هوازي موشها) را اجرا كردند و گروه كنترل هيچ‌گونه فعاليتي انجام ندادند. حجم تومور موش‌ها به صورت هفتگي با كوليس ديجيتال اندازه‌گيري شد. در پايان موش‌ها قرباني شدند، سرم و بافت تومور برداشته شد و در ازت مايع فريز و در دماي °C70- نگهداري شد. سنجش آديپونكتين با استفاده از كيت الايزاي با كدنامبر ab108785 صورت گرفت. نتايج: ميزان آديپونكتين در بافت تومور و سرم گروه تمرين به ترتيب برابر با 92/0 ± 8/38 و 21/2 ± 15/12 و در گروه كنترل به ترتيب برابر با 5/1 + 93/34 و 46/1 ±99/34 پيكوگرم بر ميلي ليتر بود. نتايج آزمون T مستقل نيز اختلاف معني دار بين دو گروه تمرين و كنترل را در مقادير آديپونكتين درون تومور(35/6t= 001/0p=) و سرم (53/4t= 001/0 p=)، نسبت رشد تومور (68/3t= 003/0p=)، وزن تومور (72/7t= 001/0p=)و نسبت قلب به وزن موش(54/4t= 001/0p=) نشان داد. بحث و نتيجهگيري: با توجه به كاهش نسبت رشد تومور و وزن تومور در گروه تمرين استقامتي و همچنين افزايش آديپونكتين، به نظر مي‌رسد تمرينات استقامتي از طريق كاهش بافت چربي و متعاقباً افزايش سطوح آديپونكتين سرمي و درون تومور در بازداري از رشد تومور درگير مي‌باشد. با توجه به معني داري بودن نسبت وزن قلب به وزن موش‌ها، كارامد بودن تمرينات استقامتي استنباط مي گردد.. لذا تمرينات استقامتي با شدت متوسط روشي خوبي براي كمك به درمان سرطان پستان وابسته به گيرنده استروژن پيشنهاد مي شود.